Χωμενίδης για Μιθριδάτη: «Γλείφει εκεί που έφτυνε, διεκδικεί την ψήφο όσων κορόϊδευε»

Αλυσιδωτές αντιδράσεις έχει προκαλέσει η υποψηφιότητα του ράπερ Μιθριδάτη με τον ΣΥΡΙΖΑ στις προσεχείς εκλογές, με τον συγγραφέα Χρήστο Χωμενίδη να τοποθετείται και να

σημειώνει σε ανάρτησή του πως ο τραγουδιστής «γλείφει εκεί που έφτυνε» και πως «διεκδικεί την ψήφο εκείνων που κορόιδευε».

Υπενθυμίζεται πως η ανακοίνωση για την κάθοδος του μέλους του συγκροτήματος «Ημισκούμπρια» στις εκλογές με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έγινε το Σάββατο (1/4), με τη Νέα Δημοκρατία να ασκεί δριμεία κριτική για «ομοφοβικές και χυδαία σεξιστικές αναφορές του Μιθριδάτη», οι οποίες «για τον ΣΥΡΙΖΑ προφανώς είναι αδιάφορες». Αφετηρία για την ανακοίνωση αυτή στάθηκαν αναρτήσεις του τραγουδιστή στο παρελθόν, τις οποίες είχε ανεβάσει νωρίτερα στο λογαριασμό του στο Twitter ο Άδωνις Γεωργιάδης, κάνοντας από πλευράς του λόγο για έναν άνθρωπο που διακρίνεται για «ομοφοβικές, σεξιστικές και χυδαίες συμπεριφορές».

Στην ανάρτησή του, ο Χρήστος Χωμενίδης αναφέρει συγκεκριμένα:

«Το έχω πει και το ξαναλέω.

Τα Ημισκούμπρια ήταν είκοσι χρόνια πριν -την εποχή των παχυλών αγελάδων- τρεις τύποι εξόχως διασκεδαστικοί όσο και κοινωνικά καίριοι. Ο Δημήτρης Μεντζέλος, ο Μιθριδάτης και ο Πρύτανης.

Αφηγούνταν τη ζωή δίχως να μασάνε τα λόγια τους, με έναν τρόπο βιτριολικό, με στίχους συχνά ευρηματικούς, με ευφάνταστη χρήση της γλώσσας.

Προφανώς βρίσκονταν στους αντίποδες της σύγχρονης πολιτικής ορθότητας, όπως εξάλλου και ο Τζίμης Πανούσης, ας μη μιλήσουμε δε για τον Σερζ Γκενσμπούργκ ή για τον Τσαρλς Μπουκόφσκι. Προφανώς τα τραγούδια των Ημίζ πολύ δύσκολα θα έβρισκαν πλέον δισκογραφική να τα εκδόσει.

Το θλιβερό είναι ότι ένας από τους τρεις, ο Μιθριδάτης απεμπολεί το παρελθόν του. Συντάσσεται με ό,τι ο ίδιος θα χαρακτήριζε ψευτοπροοδευτικό μικροαστισμό. Γλείφει εκεί που έφτυνε. Διεκδιδεί την ψήφο εκείνων που κοροϊδευε. Καταντάει σαν κάποιους ομότεχνους του, οι οποίοι κολακεύουν το κοινό τους επειδή φοβούνται μην τυχόν τους γυρίσει την πλάτη. Από γκεσέμια καταλήγουν ουραγοί.

Γιατί το αδικεί έτσι τον εαυτό του; Από ποιά ανάγκη;

‘Υστατη ελπίδα μου; Να γράψει κάποτε ένα τραγούδι ο Μιθροδάτης όπου θα αυτοσαρκάζεται για τα σημερινά καμώματά του.»

dailypost

αφήστε ένα σχόλιο


× έξι = 36