Τιμωρεί μέχρι κάποιος επιτέλους να του πει την ξεκάθαρη αλήθεια, να του δώσει νόημα και σκληρό ορίζοντα στην στενάχωρη ζωή του, μέχρι κάποιος να (ξανά) ανακαλύψει τον Άνθρωπο και τις Αξίες του, όχι τον ψηφοφόρο και την δύναμη του.

Πολλοί, ιδίως υποψήφιοι σε όλα τα επίπεδα πολιτικής, από τον δημοτικό σύμβουλο της κοινότητας μέχρι τον βουλευτή, θεωρούν ότι αυτή η αντίδραση του Δημοκράτη Έλληνα, συνεπάγεται αγνωμοσύνη, λάθος ενημέρωση ή έλλειμμα παιδείας, ακόμη και φασίζουσα αντίληψη! «Δεν βλέπεις τα νούμερα;» σου λέει…

Μα για ποιο πράγμα μιλάμε; Για ποιόν;
Για αυτόν που πρώτος θα τρέξει να βοηθήσει συνανθρώπους του, όπως έκαναν οι πρόγονοί του;

Αυτόν που είναι έτοιμος να δώσει τα πάντα για να βγει η πατρίδα από το τέλμα;

Αυτόν που έδωσε την ευκαιρία σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις να εκφράσουν τη σκέψη του μέσω της εξουσίας;  (και δεν το έκαναν);
Αυτόν που θα έδινε τα πάντα ώστε το παιδί του να έχει ίση και άξια παιδεία;

ή αυτόν που έφυγε στα ξένα με την σκέψη πως να συνεχίσει να βοηθά την πατρίδα και ότι άφησε πίσω;

Ο Δημοκράτης Έλληνας, ο προοδευτικός ανθρωπιστής, ο πραγματικός Πολίτης, υπάρχει φίλε μου εγκλωβισμένος σαν το αγρίμι.

Περιμένει όμως υπομονετικά, παρατηρεί ακόμη και την ανθρώπινη πλευρά της εξουσίας.

Κάνει επιλογές που στέλνουν ηχηρά σήματα χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν συμβιβάζεται πλέον με τα τετριμμένα.

Όμως έφτασε πια στα όρια του. Δεν μπορεί πλέον να του πασάρουν ως λύση Μητσοτάκη ή Τσίπρα. Γκρεμό ή Ρέμα!

Φωνάζει συνέχεια: είμαι εδώ! Είμαι Δημοκράτης! Πάντα ήμουν, μην το ξεχνάτε άλλο!

Ρωτήστε με και θα σας πω ποιος είμαι: είμαι η Αναγέννηση, είμαι η Ισονομία και Ισοπολιτεία, η Κοινωνική Δικαιοσύνη, η Συμμετοχή και η Αποκέντρωση, είμαι ο Ανθρωπισμός!

*O Θανάσης Σπονδυλίδης είναι αρχιτέκτων, π. Αντιπεριφερειάρχης Αττικής και είναι στέλεχος του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών