Του Θανάση Κ.
Τελικά το «κόκκινο τσουνάμι» – δηλαδή η σαρωτική νίκη των Ρεπουμπλικανών – δεν ήλθε φέτος στην Αμερική!
Οι Δημοκρατικοί διατήρησαν τον οριακό έλεγχο της Γερουσίας, αν και έχασαν την Βουλή των αντιπροσώπων. Κι αυτό βέβαια δεν είναι ασήμαντο, για την επόμενη διετία της διακυβέρνησης Μπάϊντεν.
Πάντως οι προβλέψεις για σαρωτική νίκη των Ρεπουμπλικανών δεν επαληθεύθηκαν.
Μόνο που τις προβλέψεις αυτές δεν τις έκαναν αποκλειστικά οι Ρεπουμπλικάνοι. Τις έκαναν, κυρίως, όλες οι μετρήσεις των δημοσκοπικών εταιριών και πολλοί παρατηρητές που είναι «φίλα προσκείμενοι» προς τους Δημοκρατικούς, και που όλοι προέβλεπαν τις τελευταίες εβδομάδες ότι το εκλογικό σώμα της Αμερικής μεταστρέφεται προς τους Ρεπουμπλικάνους.
Και συνολικά και αναλυτικά (κατά κατηγορία).
Τι ακριβώς συνέβη και το “τσουνάμι” που προέβλεπαν όλοι δεν υπήρξε τελικά;
Απλούστατα η τάση που αναδείκνυαν οι μετρήσεις επαληθεύθηκε!
Αλλά δεν μετατράπηκε σε σαρωτική νίκη (σε έδρες) όπως προεξοφλούσαν πολλοί.
Κι αυτό χρειάζεται κάποια εξήγηση (γιατί συνδέεται με το τι θα γίνει στις προεδρικές του 2024).
* Πρώτον η μεταστροφή του εκλογικού σώματος υπέρ των Ρεπουμπλικάνων ΔΕΝ διαψεύστηκαν. Αρκούν δύο τρείς συνολικοί αριθμοί:
Η εκλογική αναμέτρηση που έχει πανεθνικό χαρακτήρα είναι η ανανέωση της Βουλής, γιατί αφορά το σύνολο του εκλογικού σώματος.
Αντίθετα στη Γερουσία είχαμε εκλογές μόνο στις 34 από τις 100 έδρες και στις εκλογές για Κυβερνήτες είχαμε εκλογές μόνο σε 36 Πολιτείες.
Μόνο η ανανέωση του συνόλου της Αμερικανικής Βουλής (κάθε δύο χρόνια) δίνει ασφαλή εικόνα για την επικρατούσα τάση στο σύνολο του εκλογικού σώματος.
Εδώ λοιπόν, είχαμε τους Ρεπουμπλικάνους να παίρνουν περί τα 5 εκατομμύρια περισσότερες ψήφους απ’ ό,τι οι Δημοκρατικοί και περί τα 6 εκατομμύρια περισσότερους ψήφους απ’ ό,τι είχαν πάρει το 2020!
Είναι χαρακτηριστικό ακόμα ότι οι Ρεπουμπλικανοί έχασαν για λίγο σε περιοχές που ήταν για δεκαετίες «Δημοκρατικές». Και ακόμα πιο χαρακτηριστικό, κατάφεραν να ανατρέψουν πολλές έδρες που ήταν παραδοσιακά προπύργια των Δημοκρατικών. (Για παράδειγμα στη Νέα Υόρκη, αλλά και στην Καλιφόρνια!)
Με δύο λόγια, οι Ρεπουμπλικανοί ανέβασαν τα ποσοστά τους – ενίοτε και θεαματικά – κι εκεί που κέρδιζαν τις έδρες κι εκεί που έχαναν τις έδρες.
Η μεταστροφή του εκλογικού σώματος λοιπόν, που είχε καταγραφεί προεκλογικά επιβεβαιώθηκε και εκλογικά – σε ψήφους. Αλλά δεν κατάφερε να πάρει τις έδρες που αντιστοιχούν σε ένα εκλογικό σύστημα που είναι πλειοψηφικό.
* Δεύτερον, η μεταστροφή που είχε καταγραφεί στα λεγόμενα «ποιοτικά στοιχεία» των δημοσκοπήσεων πριν τις εκλογές, επιβεβαιώθηκε και στα αναλυτικά των exit polls της ημέρας των εκλογών. Για όσους, τουλάχιστον πήγαν να ψηφίσουν (οι επιστολικές ψήφοι, είναι ένα μέγεθος «άγνωστο» – και πολύ “προβληματικό” όπως θα δούμε).
Έτσι στα exit polls (όπως καταγράφηκαν από το CNN και δημοσιεύτηκαν και στα ελληνικά media) καταγράφηκε μια σχεδόν ομοιόμορφη μεταστροφή προς τα δεξιά – παντού!
Ας δούμε πρώτα τις κατηγορίες όπου οι Δημοκρατικοί θεωρούνταν ότι κυριαρχούν. Παντού η κυριαρχία τους μειώθηκε – συχνά θεαματικά.
— Στους «Λατίνους» (Ισπανόφωνους), οι Δημοκρατικοί εξακολουθούν να υπερέχουν, αλλά η διαφορά αυτή μειώθηκε δραματικά υπέρ των Ρεπουμπλικανών: από +47% στις γυναίκες σε +33%. Κι από +29% στους άνδρες σε μόλις +8%.
— Στους Αφροαμερικανούς όπου οι Δημοκρατικοί υπερείχαν ιλιγγιωδώς, η διαφορά επίσης μειώθηκε υπέρ των Ρεπουμπλικάνων – αν και πολύ λιγότερο: Στις γυναίκες από το +85 στο +78 και στους άνδρες από το +76% στο +65%.
— Στους κατοίκους των μεγάλων πόλεων οι Δημοκρατικοί επίσης εξακολουθούν να υπερέχουν, αλλά με τη μισή διαφορά απ’ ό,τι μέχρι τώρα: Δηλαδή η διαφορά τους από +33% υποχώρησε στο +17%.
— Από την άλλη πλευρά η υπέροχη των Ρεπουμπλικάνων, η υπεροχή εκτός μεγαλουπόλεων ανέβηκε: από +20 μέχρι +29%!
— Ας δούμε τι ακριβώς συνέβη με τις γυναίκες, τις οποίες οι Δημοκρατικοί περίμεναν να κερδίσουν λόγω των αμβλώσεων (οι οποίες, παρεμπιπτόντως, ΔΕΝ «απαγορεύθηκαν» – και η επίμαχη απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου λήφθηκε επί απόλυτης κυριαρχίας των Δημοκρατικών στο Κογκρέσο και δεν εξαρτάται άμεσα από τα αποτελέσματα των εκλογών).
Παρά λοιπόν την προπαγάνδα περί «απαγόρευσης των αμβλώσεων» που οι Δημοκρατικοί προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν σε βάρος των Ρεπουμπλικανών, στις φετινές εκλογές υπήρξε καθαρή ενίσχυση υπέρ των Ρεπουμπλικάνων από γυναίκες ψηφοφόρους! Σε όλες τις επί μέρους κατηγορίες…
Οι Δημοκρατικοί εξακολουθούν να συσπειρώνουν περισσότερες γυναίκες, αλλά η υπεροχή τους έπεσε από το +19% στο +8%!
— Αντίθετα στο σύνολο του ανδρικού πληθυσμού, η υπεροχή των Ρεπουμπλικανών ανέβηκε από το +4% στο +14%!
— Ενώ και στους λευκούς ψηφοφόρους η υπεροχή των Ρεπουμπλικανών αυξήθηκε: από +21% σε +28%.
— Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα ποιοτικά στοιχεία ανά μορφωτικό επίπεδο.
Στους λευκούς χωρίς πτυχίο, οι Ρεπουμπλικανοί διεύρυναν την υπεροχή τους στο +34%! Στις υπόλοιπες κατηγορίες (των πιο μορφωμένων) οι Δημοκρατικοί υπερέχουν, αλλά χάνουν συνεχώς έδαφος. Δηλαδή κι εδώ ανεβαίνει η επιρροή των Ρεπουμπλικανών.
— Στις μεγάλες εισοδηματικές κατηγορίες έγινε η πιο θεαματική και δραματική μεταστροφή:
Σε όσους είναι «πολύ πλούσιοι» πριν τέσσερα χρόνια (το 2018), υπερείχαν οι Ρεπουμπλικάνοι με +21%! Στους πολύ πλούσιους σήμερα υπερέχουν οι Δημοκρατικοί με +78%!
— Αντίθετα στους «φτωχούς» οι Δημοκρατικοί υπερείχαν το 2018 με 69%. Τώρα στους «φτωχούς» υπερέχουν οι Ρεπουμπλικάνοι κατά 26%!
Μόνο που οι “φτωχοί” είναι αριθμητικά πολύ περισσότεροι από τους “πολύ πλούσιους”…
Στα άκρα του εισοδηματικού φάσματος (πολύ πλούσιοι – φτωχοί) έχει συμβεί μια πλήρης “αντιστροφή ταξικού πρόσημου”: Οι Δημοκρατικοί κυριαρχούν στους πολύ πλούσιους, ενώ οι Ρεπουμπλικανοί κυριαρχούν καθαρά στους φτωχούς!
— Τέλος, κατά το CNN πάντα, οι «ουδέτεροι», όσοι δηλαδή είναι επικριτικοί και προς το Δημοκρατικό και προς το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα τώρα τείνουν να συσπειρώνονται «περισσότερο προς τους Ρεπουμπλικανούς».
Αυτά τα αναλυτικά στοιχεία συμπίπτουν σχεδόν απολύτως με τα συνολικά αποτελέσματα όπως φάνηκαν στις κάλπες για τη Βουλή, όπου έγινε πλήρης καταγραφή των τάσεων στο εκλογικό σώμα.
* Με εξαίρεση βέβαια τις «επιστολικές ψήφους»…
Που παραμένει ο μεγάλος “άγνωστος” αυτών των εκλογών (και των προηγούμενων).
Διότι παλαιότερα οι «επιστολικές ψήφοι» ήταν μόλις το 3-5% του συνόλου. Ενώ τώρα φτάνουν το 40% σε μερικές περιπτώσεις.
Και για να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται, στις επιστολικές ψήφους παραβιάζεται η μυστικότητα της ψηφοφορίας. Αφού η ψήφος αποστέλλεται με την υπογραφή και τα… πλήρη στοιχεία των ψηφοφόρων – και στην καταμέτρηση γίνεται, υποτίθεται και πλήρης «επιβεβαίωση» αυτών των στοιχείων. Αν και όχι πάντα…
Όπου γίνεται – και η καταμέτρηση παίρνει μέρες να ολοκληρωθεί – υπάρχει πλήρης κατάργηση της μυστικότητας.
Κι όπου δεν γίνεται, ουσιαστικά εμφανίζονται χιλιάδες ψήφοι… «φαντάσματα»!
Επομένως οι ενστάσεις για τέτοιας έκτασης χρήση “επιστολικής ψήφου” (που ξεκίνησε πριν δύο χρόνια λόγω covid) είναι απολύτως εύλογες.
Εδώ τα περιθώρια εξαγοράς ψήφων, ή ανύπαρκτων “ψηφοφόρων” είναι τεράστια. Και θα είναι “σύμπτωση” βέβαια ότι στις επιστολικές ψήφους – όπου εμφανίστηκαν – μαζικά κυριαρχούσαν οι Δημοκρατικοί!
Το μόνο βέβαιο είναι πως τέτοια φαινόμενα σε οποιαδήποτε άλλη δημοκρατική χώρα, θα θεωρούνταν εντελώς απαράδεκτα από άποψη «διαφάνειας». Οπουδήποτε αλλού θα θεωρούνταν κραυγαλέα συμπτώματα εκτεταμένης νοθείας…
* Τέλος έχουμε το πρόβλημα με τον Τράμπ.
Και κατά πόσον ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ είναι ο «μεγάλος χαμένος» των εκλογών αυτών.
Τον ισχυρισμό αυτό τον υποστηρίζει η γραφειοκρατία του Ρεπουπλικανικού Κόμματος και τον επαναλαμβάνουν οι Δημοκρατικοί, αλλά και τα media που πρόσκεινται στους Δημοκρατικούς.
Κι είναι αλήθεια πως ο Τράμπ υποστήριξε κάποιους υποψηφίους, οι οποίοι δεν τα κατάφεραν – όπως υποστήριξε κι άλλους που πήγαν πολύ καλά (όπως ο Γερουσιαστής Ρούμπιο στην Φλώριδα, η νέα Κυβερνήτης στο Άρκανσο κλπ)!
Ολόκληρη η αλήθεια είναι ότι και η κεντρική ηγεσία των Ρεπουμπλικανών δεν χρηματοδότησε τους υποψηφίους που είχε υποστηρίξει ο Τραμπ – και πλησίασαν πολύ να κερδίσουν! Ενώ αντίθετα η κεντρική ηγεσία των Ρεπουμπλικανών υποστήριξε γενναιόδωρα «άχρωμους» και «άοσμους» υποψηφίους (όπως στο Κολοράντο) που είχαν αποξενώσει την τοπική εκλογική βάση. Και πήγαν άπατοι…
Η συζήτηση αυτή γίνεται ήδη μέσα στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα και θα είναι πολύ διχαστική.
Το πιο σημαντικό όμως, είναι ότι αυτός που θεωρείται ήδη ο πιο κατάλληλος για νέος υποψήφιος Πρόεδρος είναι ο επανεκλεγείς Κυβερνήτης της Φλώριδας, ο Ron De Santis.
Είχε βγει μόλις οριακά το 2018 και τώρα βγήκε θριαμβευτικά με 20 μονάδες διαφορά! Στη Φλώριδα (όπως και σε αρκετές ακόμα Πολιτείες) υπήρξε πράγματι «κόκκινο τσουνάμι»!
ΔΕΝ μας λένε, όμως, ότι ο De Santis είναι πολύ πιο «δεξιός» κι από τον ίδιο τον Τράμπ κι από τους υπόλοιπους υποψηφίους για την Προεδρία των ΗΠΑ.
O De Santis κατάφερε να κερδίσει τεράστια λαϊκή συσπείρωση στην Πολιτεία του, εμποδίζοντας τους παράνομους μετανάστες, καταργώντας την υποχρεωτική διδασκαλία για τα «68 διαφορετικά φύλα» στα… νηπιαγωγεία και στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, περιορίζοντας το λοκνταουν για τον covid και αμφισβητώντας έντονα τις αποφάσεις του Dr. Fauci για την αντιμετώπιση των πανδημίας (που τώρα αμφισβητούνται και από μεγάλο μέρος της ιατρικής κοινότητας).
Πράγματι, από κάθε άποψη ο De Santis είναι πολύ πιο «δεξιός», έχει συσπειρώσει την κοινωνία γύρω του με το έργο του κι είναι σήμερα το ίνδαλμα πολλών Ρεπουμπλικανών.
Αλλά και στη Νέα Υόρκη ο Lee Zeldin πήγε εξαιρετικά (σε Πολιτεία που θεωρείται προπύργιο των Δημοκρατικών). Έχασε τη θέση του Κυβερνήτη για λίγο, σημειώνοντας το καλύτερο ποσοστό (47% και πλέον) εδώ και μια 20ετία περίπου! Ενώ και στις έδρες της Βουλής οι Ρεπουμπλικανοί σημείωσαν θεαματικές επιτυχίες στην Νέα Υόρκη. Πράγμα πρωτόγνωρο. (Οι περισσότεροι από αυτούς είχαν την υποστήριξε του Τράμπ, όχι της ηγεσίας του Ρεπουμπλικανικού κόμματος…)
— Συμπέρασμα πρώτο: Η Αμερικανική κοινωνία συνολικά μετακινήθηκε σαφώς δεξιότερα. Όπως προέβλεπαν οι δημοσκοπήσεις.
— Συμπέρασμα δεύτερο: Η Κυβέρνηση Μπάϊντεν απέφυγε σαφώς τα χειρότερα. Αλλά δεν βγήκε «ισχυρότερη»! Βγήκε σαφώς αποδυναμωμένη. Έλεγχε και τα δύο νομοθετικά σώματα, τώρα ελέγχει μόνο τη Γερουσία. Τη Βουλή την χάνει.
— Συμπέρασμα τρίτο: Η Αμερική παραμένει μια διχασμένη χώρα. Όπου η δημοκρατία έχει πια σαφή σημεία “δυσλειτουργίας”. Πού αλλού τα αποτελέσματα κάνουν… πέντε μέρες για να καταμετρηθούν; Κι υπάρχουν εύλογες ενστάσεις – τουλάχιστον σε λίγες, αλλά κρίσιμες Πολιτείες…
— Συμπέρασμα τέταρτο: Και το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα παραμένει διχασμένο. Κι ανέτοιμο, για την ώρα τουλάχιστον, να διαχειριστεί τη σαφή μετατόπιση του εκλογικού σώματος σε «συντηρητικότερες» – και πάντως δεξιότερες – θέσεις.
— Συμπέρασμα τελευταίο: Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, σύμφωνα και με ανεξάρτητους παρατηρητές, μπορεί να συσπειρωθεί και σήμερα υπό την υποψηφιότητα του Ron De Santis, ενός προσώπου που είναι πιο δεξιός – όχι πιο μετριοπαθής – απ’ όλους τους άλλους. .
ΥΓ. Μια τελική παρατήρηση: Φέτος οι 34 έδρες στη Γερουσία που ανανεώθηκαν εκλογικά, ήταν κατά κύριο λόγο Ρεπουμπλικανικές (20 στις 34). Αυτό σημαίνει ότι στις υπόλοιπες θέσεις, που ΔΕΝ τέθηκαν σε ψηφοφορία φέτος, οι Δημοκρατικοί υπερείχαν 36-30. Ήταν πολύ δύσκολο να υπερκαλυφθεί η διαφορά και να περάσει η Γερουσία σε Ρεπουμπλικανικό έλεγχο.
Στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, το 2024, μαζί με τις Προεδρικές εκλογές, θα ανανεωθούν εκλογικά άλλες 34 έδρες της Γερουσίας. Αυτή τη φορά όμως, η κατάσταση θα είναι αντεστραμμένη. Αυτή τη φορά τα δύο τρίτα των εδρών που θα πάνε για ανανέωση θα είναι των Δημοκρατικών.
Κι αυτή τη φορά θα είναι πολύ πιο δύσκολο να κρατήσουν τον έλεγχο την Γερουσίας. Διότι θα ξεκινούν με πολύ μεγαλύτερο «μειονέκτημα».
Φτάνει βέβαια, να προσέξουν λίγο αυτό το παράδοξο των «επιστολικών ψήφων» σε κάποιες πολιτείες, που είναι εντελώς «ανεξέλεγκτες».
Το μάθημά τους, μάλλον το πήραν φέτος!
dailypost.
αφήστε ένα σχόλιο