Συνέχεια αναρωτιόμαστε, γιατί δεν μπορούμε να κρατήσουμε μία σχέση φιλική, ερωτική, αδερφική και κάθε είδους, ή ακόμα κ αν έχουμε μακροχρόνιες και σταθερές σχέσεις, αναρωτιόμαστε πως αυτές θα γίνουν καλύτερες και πιο ισορροπημένες. Υπάρχουν κάποιες αρετές «κλειδιά» που αν όλος ο κόσμος τις ενεργοποιούσε και τις καλλιεργούσε μέσα του, τα πράγματα θα πήγαιναν πολύ καλύτερα. Ποιες είναι αυτές?
Αποδοχή. Μια λέξη τόσο απλή αλλά συνάμα τόσο πολύπλοκη. Λείπει από το 90% των σχέσεων κάθε είδους, ενώ θα έπρεπε να είναι το πρωταρχικό συστατικό τους. Αν μάθουμε να αποδεχόμαστε αρχικά τον άλλο άνθρωπο- μέλος της σχέσης, χωρίς να προσπαθούμε συνεχώς να τον αλλάξουμε και να τον φέρουμε στα μέτρα μας, τότε αυτή έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να επιτύχει. Αν για παράδειγμα σε ένα γάμο, ο ένας προσπαθεί συνεχώς να αλλάξει τα αρνητικά στοιχεία του άλλου, το μόνο που πετυχαίνεται είναι η σύγκρουση και η απογοήτευση. Αντιθέτως, η αποδοχή, μας γεμίζει με ρεαλιστικές προσδοκίες και με περηφάνια για τους ανθρώπους που αγαπάμε.
Ενσυναίσθηση. Το να μπαίνουμε βαθιά και αληθινά στη θέση του άλλου, στον πόνο, στη χαρά, στο πρόβλημα, στη σκέψη του. Το συνηθισμένο κούνημα του κεφαλιού που συνδυάζεται με πλήρη αποστασιοποίηση από αυτά που ο άλλος λέει ή εκμυστηρεύεται είναι πολύ κακός οιωνός για την πορεία και την αξία της κάθε σχέσης. Χρειαζόμαστε αληθινό ενδιαφέρον και μία ένταξη του εαυτού μας στη θέση του άλλου. Μία ταυτοποίηση. Αυτό δε θέλουμε άλλωστε κι εμείς από αυτούς?
Σεβασμός. Πολύ σημαντική αρετή, που αν λείπει από τις σχέσεις μας, αυτές γεμίζουν με θυμό, εγωισμό, απογοήτευση. Σεβασμός αρχικά στην αξία του άλλου, σεβασμός στα θέλω του άλλου, στις απόψεις, στις σκέψεις, στις πράξεις και στις ιδέες του. Αυτό δε σημαίνει πως, δεν διατυπώνουμε πιθανές αντιρρήσεις ή δε διαπραγματευόμαστε. Λέμε τη γνώμη μας, χωρίς όμως να θέλουμε και να την επιβάλλουμε, σεβόμενοι τον απέναντι άνθρωπο.
Κατανόηση. Λείπει από παντού. Ο εγωισμός μας είναι τόσο μεγάλος, που το μυαλό θολώνει και προκαλούνται συνεχώς συγκρούσεις, αναστατώσεις και παρεξηγήσεις. Το νόημα βρίσκεται στο να κατανοώ αυτό που μου λέει ο άλλος ακριβώς όπως το είπε. Χωρίς να υποθέτω πως κάτι άλλο βρίσκεται από πίσω, χωρίς να κάνω ότι καταλαβαίνω. Αληθινή και άνευ όρων κατανόηση της θέσης του άλλου.
Αυθεντικότητα. Να δείχνουμε αυτό που πραγματικά είμαστε. Όχι ό,τι θα θέλαμε να είμαστε. Ακόμη και να υποκριθούμε κάποιο ψεύτικο εγώ και αυτή η σχέση φαίνεται να πηγαίνει καλά, πρέπει να αναρωτηθούμε, για πόσο ακόμη? Δε μπορεί να επιβιώσει οποιαδήποτε σχέση δεν έχει μέσα την αρετή της αυθεντικότητας, της αλήθειας, της ειλικρίνειας. Είμαστε διατεθειμένοι μια ζωή να είμαστε το προϊόν «μαϊμού» και όχι το αυθεντικό?
Αγάπη. Το σημαντικότερο αγαθό της σχέσης. Αγάπη αληθινή, δοτική, βαθιά. Βασισμένη σε όλα τα παραπάνω και εμπλουτισμένη με την απόφαση να κρατηθεί για πάντα. Πρέπει ο καθένας να θυμάται πως αγάπη δεν πεθαίνει ποτέ.
Κλείνοντας παραθέτω ένα απόσπασμα ενός κειμένου που διάβασα πρόσφατα: Είδαν κάποιοι ένα ηλικιωμένο ζευγάρι να περπατά μαζί πιασμένο χεράκι- χεράκι και το ρώτησαν:
-Πόσα χρόνια είστε μαζί?
-62 χρόνια παντρεμένοι.
-Καλά και πως μετά από τόσα χρόνια είστε ακόμη μαζί και πιασμένοι χέρι-χέρι?
-Παιδί μου, εμείς παντρευτήκαμε σε μία εποχή που, όταν χαλούσε κάτι, το διορθώναμε, δεν το διαλύαμε…
Αυτό τα λέει όλα..
Κουρτίδου Μαρία,
Ψυχολόγος
(mariakourtid@hotmail.com)
αφήστε ένα σχόλιο