Γράφει η ψυχολόγος Κουρτίδου Μαρία.
“Τρέχει γύρω- γύρω ασταμάτητα”, “είναι αφηρημένο διαρκώς”, “συνεχώς αλλάζει δραστηριότητες”, είναι μερικές από τις εκφράσεις που χρησιμοποιούν γονείς για τα παιδιά τους. Κάποιοι, το μεταφράζουν απλά ως ένα ζωηρό ή κακομαθημένο παιδί και κάποιοι άλλοι πανικοβλημένοι τρέχουν στους ειδικούς, γιατί το παιδί τους είναι «άρρωστο» και έχει ΔΕΠ/Υ. Τι σημαίνει όμως αυτό?
Είναι σκόπιμο, να ξεκαθαρίσουμε πότε ένα παιδί υπάρχει η πιθανότητα, να έχει Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής- Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ/Υ). Τα κύρια συμπτώματα είναι: 1) Απροσεξία και 2) Υπερκινητικότητα – παρορμητικότητα. Αρχικά, όσο αναφορά το πρώτο σύμπτωμα, συχνά το παιδί αδυνατεί να διατηρήσει την προσοχή του σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο ή σε κάποια συγκεκριμένη δραστηριότητα. Επιπλέον, κάνει πολλά λάθη απροσεξίας και εστιάζει στο σύνολο και όχι στις λεπτομέρειες. Ακόμη, αδυνατεί να ολοκληρώσει τις δραστηριότητες του και πολλές φορές δεν μπορεί να υπακούει σε εντολές. Ξεχνά πολλά από τα καθήκοντά του, δε μπορεί να παραμείνει συγκεντρωμένο σε δραστηριότητες που απαιτούν νοητική επεξεργασία. Επιπροσθέτως, χάνει πράγματα και διασπάται αρκετά συχνά από εξωτερικά ερεθίσματα.
Αναφορικά με την Υπερκινητικότητα, το παιδί ή ο έφηβος, εμφανίζεται ως κινητικά ανήσυχος, με νευρικότητα. Αρκετά συχνά, μπορεί να σηκώνεται από τη θέση του, να κουνά νευρικά κάποιο σημείο του σώματός του και πολλές φορές μιλά ακατάπαυστα και υπερβολικά. Τέλος, αδυνατεί συνήθως να παίξει ήσυχα ή και να συμμετάσχει σε κάποιες δραστηριότητες. Επιπλέον, σχετικά με την παρορμητικότητα, χαρακτηριστικά στοιχεία είναι, η διακοπή του συνομιλητή για να μιλήσει το ίδιο το παιδί, δεν περιμένει τη σειρά του και πολλές φορές ο λόγος του χαρακτηρίζεται ως απερίσκεπτος και βιαστικός.
Για να μπορούμε να μιλάμε για διαταραχή, θα πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον 6 συνυπάρχοντα συμπτώματα για τουλάχιστον 6 μήνες. Τα χαρακτηριστικά αυτά, πρέπει να μη συμβαδίζουν με το αναπτυξιακό στάδιο στο οποίο βρίσκεται το παιδί. Για παράδειγμα, δε μπορούμε να μιλήσουμε για ΔΕΠ/Υ, αν το παιδί είναι 2-3 ετών και εμφανίζει συμπτώματα υπερκινητικότητας, καθώς αυτό μπορεί να εμπίπτει στα φυσιολογικά χαρακτηριστικά της ηλικίας του. Η διάγνωση της συγκεκριμένης διαταραχής γίνεται γύρω στα 7, αλλά σίγουρα όχι πριν τα 6.
Αν λοιπόν το παιδί μας, παρουσιάζει κάποια από τα παραπάνω χαρακτηριστικά, τότε καλό θα ήταν να ζητήσουμε τη γνώμη του ειδικού, ο οποίος, αφού εξετάσει λεπτομερώς όλα τα συμπτώματα του παιδιού, θα μπορέσει να προβεί σε διάγνωση. Σίγουρα ο γονιός, δε θα πρέπει να προχωρήσει από μόνος του σε αυθαίρετα συμπεράσματα…
Κουρτίδου Μαρία, Ψυχολόγος, mariakourtid@hotmail.com
αφήστε ένα σχόλιο