. Την τελευταία του πνοή άφησε το μεσημέρι της Παρασκευής 3 Ιανουαρίου 2020 ο Μάνος Πουλάκης, μια από τις πλέον συμπαθείς φυσιογνωμίες της Βούλας και ευρύτερα των νοτίων προαστίων.
Έφτασε τα 87 χρόνια και έζησε μια γεμάτη ζωή, αν και πρόσφατα – ειδικά μετά το θάνατο της συζύγου του – η κοινωνική του δραστηριότητα μειώθηκε απότομα, ενώ η υγεία του σταδιακά επιδεινωνόταν. Τις τελευταίες του στιγμές τις πέρασε στο σπίτι του, κοντά στις κόρες του, Αγγελική και Μαρία.
Η εξόδιος ακολουθία θα ψαλλεί την Τρίτη 7 Ιανουαρίου, στις 3 μ.μ. στον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέα στο Κοιμητήριο της Βούλας στο Πανόραμα.
Ποιος ήταν ο Μάνος Πουλάκης;
Στις φωτογραφίες του έχουν αποτυπωθεί τα κυριότερα πρόσωπα και γεγονότα των νοτίων προαστίων τις τρεις τελευταίες δεκαετίες. Ωστόσο, ο Μάνος Πουλάκης, μια από τις πλέον γνωστές και αγαπητές φυσιογνωμίες της αυτοδιοικητικής οικογένειας και της τοπικής κοινωνίας, μόνο στη δύση της επαγγελματικής του πορείας έπιασε τη φωτογραφική μηχανή.
Γεννημένος το 1933, πέρασε μια ζωή στο εμπόριο, απέκτησε τη δική του βιοτεχνία και μετά τα 60 του χρόνια και τη συνταξιοδότηση, αποφάσισε να ξεκινήσει μια δεύτερη καριέρα, ως φωτορεπόρτερ στη Γλυφάδα, τη Βούλα, τη Βάρη και τη Βουλιαγμένη.
«Ερχόμασταν για καλοκαιρινές διακοπές από τη δεκαετία του ’40 στη Βούλα. Τότε ήταν ακατοίκητη, λίγα μόνο σκόρπια σπίτια υπήρχαν. Κάθε μέρα κάναμε μπάνιο και τα απογεύματα στην πλατεία για σινεμά και σουβλάκι. Ξαφνικά άρχισαν να γίνονται όλα πολυκατοικίες. Το χαιρόμασταν. Ο κόσμος άλλαζε προς το καλύτερο», όπως είπε με παραστατικότητα σε μια από τις τελευταίες του αφηγήσεις για τη ζωή του, μιλώντας στην εφημερίδα Δημοσιογράφος.
Οι γονείς του Μάνου Πουλάκη ήταν Μικρασιάτες, από το Τσεσμέ, που έφτασαν με το μεγάλο προσφυγικό κύμα στην Αθήνα. Η οικογένεια έφερε μαζί της κάποια αντικείμενα από τη ζωή στη Μικρά Ασία – ένα μαγκάλι, είδη κουζίνας, παλιές λάμπες, υφάσματα και φορεσιές, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων δωρήθηκε στην Εστία Νέας Σμύρνης. Η πρώτη κατοικία των Πουλάκηδων ήταν στην οδό Πατησίων και έπειτα στη Νέα Σμύρνη. Στη Βούλα η οικογένεια έλαβε με κλήρο μια έκταση κοντά στη θάλασσα, όπου φύτεψε και καλλιέργησε αμπέλια.
Μάνος Πουλάκης τον Ιούνιο του 1955 σε διακοπές στον Κάλαμο
«Ο πατέρας μου νόμιζε ότι το έδαφος στη Βούλα θα ήταν σαν της Μικράς Ασίας, όπου είχανε αμπέλια. Γρήγορα απογοητεύτηκε», θυμόταν ο Μάνος Πουλάκης. Πάντως, από τα σταφύλια έβγαινε μούστος στο οικογενειακό πατητήρι, κάπου στην τότε Άνω Βούλα. Στη Νέα Σμύρνη ο νεαρός Μάνος έκανε τα πρώτα του μεροκάματα, βοηθώντας την οικογενειακή επιχείρηση που ήταν ένα καφενείο, η «Κρήνη» (από την ελληνική ονομασία του Τσεσμέ).
«Ήταν ένα εύθυμο, καλό παιδί, πάντα πρόθυμο και χαμογελαστό. Όταν προχωρούσε στον δρόμο τον άκουγες να τραγουδάει», θυμάται η μεγαλύτερη αδερφή του, Μαρίκα, ανατρέχοντας στα παιδικά τους χρόνια. Σύντομα όμως βρήκε τον δικό του βηματισμό στη ζωή, αναλαμβάνοντας ένα ψιλικατζίδικο στην Πλάκα, επί της οδού Κυδαθηναίων. Εκεί ωρίμασε ηλικιακά και επαγγελματικά. Ανήσυχο όμως πνεύμα, επέκτεινε τις δραστηριότητές του, ιδρύοντας μια βιοτεχνία παραγωγής ενδυμάτων. Αργότερα άνοιξε πάλι στο κέντρο της Αθήνας ένα κατάστημα πώλησης ενδυμάτων. Έκανε εισαγωγές πουκαμίσων, ώσπου ήρθε η ώρα της συνταξιοδότησης. «Πέρασα καλά στη ζωή μου, αλλά δύσκολα. Πολλή δουλειά. Στη γειτονιά της Πλάκας ήμουν πολύ αγαπητός, Μάνος με τ’ όνομα. Όποιος ήθελε κάτι, ερχόταν στον Μάνο. Κάτι που μου έδινε πάντα μεγάλη ικανοποίηση», θυμόταν.
Το 1994 η γνωριμία του Μάνου Πουλάκη με τον Δημήτρη Φιλιππόπουλο, ο οποίος εξέδιδε ήδη από το 1992 τον «Παλμό Γλυφάδας», τον μετέστρεψε. Καθώς ποτέ δεν υπήρξε άνθρωπος της απραξίας, το …μικρόβιο της εργασίας τον ώθησε στο να αγοράσει φωτογραφική μηχανή και να βγει στο ρεπορτάζ. Η στήλη «Σεργιάνι στα νότια προάστια» με φωτογραφίες και κείμενά του για κοινωνικές εκδηλώσεις εγκαινιάστηκε τότε. Αργότερα συνεργάστηκε και με άλλες εφημερίδες της Γλυφάδας («Αδέσμευτη Γνώμη», «Ανταποκριτής, Γλυφαδιώτης, Λάμψη, Ταχυδρόμος, Φωνή του δημότη») κ.α, ενώ σταδιακά αυτονομήθηκε, βγάζοντας φωτογραφίες και βίντεο δημοτικού ενδιαφέροντος. Παράλληλα, φωτογράφιζε πολιτικούς γάμους στα Δημαρχεία της Βούλας και της Γλυφάδας, αποτελώντας πλέον μια χαρακτηριστική φιγούρα στα δημόσια δρώμενα των νοτίων.
«Πολλές φορές μου πρότειναν να είμαι υποψήφιος σε δημοτικές εκλογές, εγώ δεν ήθελα. Δεν μπορώ να λέω ψέματα, τους απαντούσα», θυμόταν ο Μάνος Πουλάκης. Δυστυχώς, δεν διαθέτει κάποιο οργανωμένο αρχείο φωτογραφιών. «Δεν είχα καιρό», απάντησε αφοπλιστικά στη σχετική ερώτηση…
Πανταχού παρών, πρωτίστως για την οικογένειά του αλλά και για την είδηση, ο φωτορεπόρτερ της Βούλας και της Γλυφάδας άφησε τα φωτογραφικά του τεκμήρια στη φθορά του χρόνου, χαράσσοντας όμως ο ίδιος ένα στίγμα ευδιάκριτο στην τοπική κοινωνία.
αφήστε ένα σχόλιο