Γράφει ὁ Γιῶργος Νικολακάκος
Μεχρι πρότινος ἡ ἀριστερᾶ ἀφιέρωνε ὄλες της τίς δυνάμεις καί προσπάθειες στήν ἄσκησι κριτικῆς κατά τῆς Δεξιᾶς καί τοῦ Πασόκ τό ὀποῖον ἀσκησε τήν ἐξουσία τά περισσότερα χρόνια τῆς μεταπολιτεύσεως. Τῶρα ἡ Αριστερᾶ πῆρε τήν ἐξουσία καί θά πρέπη νά δεχθῆ αὐτῆ τήν κριτική γιά τό ἔργο της.Η Αριστερᾶ φιλοδοξεῖ καί ὑπόσχεται νά προβῆ σέ ριζικές μεταρρυθμίσεις. Ἅλλωστε καί τό ὄνομα τοῦ κόμματος πού κυβερνᾶ εἶναι «Ριζοσπαστική Αριστερά». Ὄμως, ἡ άριστερά γιά νά προβῆ σέ ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις μέ κάποια ὀρθολογική βάσι θά πρέπη νά ἔχει τήν συγκατάθεσιν τῶν ψηφοφόρων.Δηλαδή, τό προγράμμα της θά πρέπη νά ἐγκρίνεται ἀπό τά μέλη τῆς πολιτικῆς κοινότητος, καί αύτά τά μέλη δέν καταφάσκουν ἀπαραίτητα στίς δικές της ἀξίες καί ίδέες. Πῶς λοιπόν θά κερδίση τήν συγκατάθεσιν τῶν μελῶν τῆς κοινωνίας ὄταν οἰ ίδέες της βρίσκονται σέ διάστασι μέ τίς ίδέες καί αξίες τοῦ λαοῦ; ὅταν ἐξακολουθῆ νά καταφάσκη σέ χιμαιρικές ἰδέες; Οἱ ἀριστερές ίδεολογικές καί πολιτικές ἀρχές, μέσω τῶν ὀποίων ὠρίζοντο καί σχεδιάζοντουσαν οί προτάσεις γιά τίς άναγκαῖες κοινωνικές αλλαγές εἶναι χρεωκοπημένες. Ὁ Αλαίν Ντυαμέλ εἶχε διαπιστώσει ὄτι ἡ Αριστερά πληρώνει σήμερα «τά πάλλαι ποτέ θεατροχιμαιρικά ἰδεολογικά πάθη της». Ἀλλά καί πιό σωστά λέγει ὄτι ὁ ρεαλισμός, μετριοπάθεια, γνήσιος χωρισμός ἐξουσιῶν καί πολιτική παιδεῖα, δέν ἀνήκαν ποτέ στίς ἀρετές μας», Ἡ κριτική τοῦ Ντυαμέλ συνοψίζει μέ θαυμάσιον τρόπο τά αἴτια πού ἔχουν προκαλέσει τόν ἐκφυλισμό στήν σκέψι τῶν ὀπαδῶν τους καί τήν νέκρωσι τῶν ὀραμάτων τους. Ἡ σκέψις τῶν στελεχῶν τῆς «Αριστερᾶς» ἔχει διαμορφωθῆ ἀπό τήν λαϊκίστικη ρητορική πού γιά χρόνια ὑπῆρξε ὁ τρόπον ἐπικοινωνίας τῶν ἡγετῶν τῆς Ἀριστερᾶς μέ τούς ὀπαδούς της, πού καθιστά δύσκολη τήν ἀφομοίωσιν τῆς ὄποιας ὀρθολογικῆς προτάσεως. Δέν θέλουν νά ὑποβληθοῦν στόν κόπο πού ἀπαιτεῖται γιά νά ἐπεξεργασθῆ λογικά μιάν ἰδέα, ἥ μιά πρότασι καί κατόπιν νά ἀποφανθῆ γιά τήν ὀρθότητα της.
Μέχρι τῶρα, τό κύριο μέλημα τῆς ἑλληνικῆς Ἁριστερᾶς εἶναι ἡ διατήρησις τῆς ίδεολογικῆς τῆς εἰκόνος καί ὄχι ἡ λύσις τῶν πραγματικῶν κοινωνικῶν καί οἰκονομικῶν προβλημάτων καί ἡ βελτίωσις τῆς καταστάσεως τῆς χῶρας. Εἶναι ἡ διατήρησις τοῦ «κοινωνικοῦ προσώπου, καί ἀς εἶναι τόσο στραπατσαρισμένη. Ετσι τήν ἀκοῦγαμε νά ὑπόσχεται ὄτι θά ἀποκαταστήση τίς κοινωνικές ἀδικίες μέ τό νά καταλήγη τῶρα στήν ἐπαναπρόσληψι κάποιων ἀπολυθέντων ἀπό τό δημόσιο καί τήν ἀκύρωσι κάποιων συμβάσεων ίδιωτικοποιήσεως κάποιων δημοσίων ἐπιχειρήσεων. Ἡ σκέψις τῆς «Ριζοσπαστικῆς Ἁριστερᾶς» (Σύριζα) καταδυναστεύεται ἀπό ἰδεολογήματα καί δοξασίες πού δέν τήν άφήνουν νά άναζητήση λύσεις μέσα ἀπό λογικές διεργασίες καί τίς πολύμορφες ἀντιθέσεις στίς κοινωνικές καί οἰκονομικές σχέσεις.
Γιά νά τελεσφορήση ὄποιαδήποτε προσπάθεια άνασυγκροτήσεως τῆς χῶρας καί να ἐπικρατήση ἡ δημοκρατία, ἡ ἀξιοκρατία, ἡ ἀξιοπρέπεια καί ὁ σεβασμός, πού τόσο λείπουν ἀπό τήν σημερινήν Ἑλλάδα θά πρέπη νά ἀπαλλαγῆ ἡ κοινωνία ἀπό τους θλιβερούς ἰδεολογικούς «ταγούς» ἕνας ἀπό τούς ὀποίους εἶναι ὁ Σύριζα. Ἡ πολιτική σκέψις διαμορφώνεται στήν χῶρα με τήν μορφή μιᾶς ἀπατηλῆς πολιτικῆς ἀφηγήσεως πού ἔχει κυριαρχήσει μετά τόν εμφύλιο μέ ἀποτελέσμα τήν ἐλεεινή έκπτωσιν τῆς πολιτικῆς συνειδήσεως, πού σήμερα ὄσο ποτέ ἐκφράζεται ἔντονα μέ τήν γλώσσα τῆς παρωχημένης σοσιαλοδημοκρατίας ἥ τῆς ριζοσπαστικῆς ἀριστερᾶς, τήν ὀποῖα θά ἔπρεπε να ἔχει ἤδη καταπιεῖ ὀποιοσδήποτε σοβαρός, προοδευτικός ἄνθρωπος. Γιά νά μποροῦν νἀ συμμετάσχουν στήν πολιτική παράστασι, ἐπινοοῦν ματαιότητες καί κενές ἀπασχολήσεις πού δέν ἔχουν τίποτα τό ὀρθολογικό. Σέ καμία ἄλλην χῶρα δέν ἔχουν τὀση ἀπήχησι τά ἰδεολογικά παραληρήματα τοῦ σοσιαλισμοῦ ὄσο στήν Ἑλλάδα, Ἡ ἐπιτυχία τους ὀφείλεται κυρίως στό ὄτι κατορθώνουν νἀ ἐπινοοῦν νέους τρόπους ἐκφράσεως καί νά κρατοῦν ζωντανές τἰς ἰδεοληψίες. ὅμως μέ το νά επιστρατεύουν συνεχῶς τίς ἰδεοληψίες καί τά ἰδεολογήματα πέφτουν θύματα αὐτῶν τῶν ἰδεολογημάτων καί οἱ ἴδιοι οἱ ἰδεολογικοί ἐκφραστές καί ἐγκλωβίζονται μέσα στήν «λογική» αυτῶν τῶν ἰδεολογημάτων μέ ἀποτέλεσμα νά ἔχουν ‘απωλέσει τήν ἰκανότητα νἀ ἐφαρμόσουν μιἀ ὀρθολογική πολιτική.
Ἡ σκέψις τῆς ἀριστερᾶς καταδυναστεύεται ἀπό ἰδεολογήματα καί δοξασίες πού δέν τήν ἀφήνουν νά άναζητήση λύσεις μέσα ἀπό λογικές διεργασίες καί τίς πολύμορφες ἀντιθέσεις στίς κοινωνικές καί οἱκονομικές σχέσεις. Ἡ Ἁριστερά κυριολεκτικά ἔχει γίνει ἡ τροχοπέδη τῆς οἰκονομικῆς πρόοδου, ἡ οποῖα ἀποτελεῖ ἀπαραίτητη προϋπόθεσι γιά τήν θεραπεῖα τῶν κοινωνικῶν προβλημάτων. Θά πρέπη, ἀλλα πολύ άμφιβάλω ὄτι θά μπορέση, νά θέση σέ ἐφαρμογή ἕνα ὀρθολογικό πρόγραμμα οἱκονομικῆς ἀναπτύξεως. Καί νά ἐπιτευχῆ αὐτό θά πρέπη νά χειραγωγήση τίς λαϊκές ἀπαιτήσεις.
Ἕνα ἀπό τα χαρακτηριστικά τοῦ Σύριζα εἶναι ἡ ήθικολογία: πρόκειται για μια ακόμη όμοιότητα μέ τήν παραδοσιακή, θρησκευτική δεξιά. Η άριστερά πιστεύει στήν ἠθική της ὑπεροχή, στό ὄτι οἱ προθέσεις, οϊ ἀποφάσεις καί οἱ πράξεις της εἶναι, ἐξ ὀρισμοῦ, «καλές»· ἀντιθέτως, ὄσοι βρίσκονται στην επιλεγόμενη «άλλη πλευρά», εκτός τοῦ ὄτι πλανῶνται, ἀμαρτάνουν. Στήν πραγματικότητα, ἡ ἀριστερά εἶναι ἀμοραλιστική: πιστεύει ὄτι οί καλοί σκοποί δικαιολογοῦν τίς μεθόδους, ὄτι δηλαδή ὑπάρχουν άναγκαία κακά. Κατά καιρούς, ξανά καί ξανά, αὐτά τά ἀναγκαῖα κακά ἤταν μαζικές ἐκτελέσεις, γενοκτονίες, δολοφονίες, ἐξευτελισμοί καί διασυρμοί. Γιά τούς ἀριστερούς, ἡ ίσότητα καί ἡ κοινωνική δικαιοσύνη άποτελοῦν τόν κανονιστικό ὀρίζοντα τῆς πολιτικῆς. Γιαυτό εἴχαμε καί τόσες ἐπικλήσεις στήν δικαιοσύνη καί τήν ἀλληλεγγύη κατά τήν διάρκεια τῶν διαπραγματεύσεων μέ τούς Εὐρωπαίους. Η προσωπική ἡθική ἀπό τήν άλλη πλευρά τείνει πρός τόν ἀλτρουισμό καί τήν ἀλληλοβοήθεια, τόν σεβασμό τῆς προσωπικότητας καί ἀξιοπρέπειας τοῦ ἄλλου, τό ὀποῖον ἐπικαλεῖται ὄταν λέει ὄτι ὁ ἐκεῖνο ποῦ θέλει ο κόσμος δέν εἶναι χρήματα ἥ δουλειές, εἶναι αξιοπρέπεια. Η ἠθικολογική ρητορική τοῦ Σύριζα δημιουργεῖ τῆν αἴσθησι στούς ψηφοφόρους ὄτι ὁ Σύριζα άγωνίζεται γιά ἀνώτερους σκοπούς καί συνεπῶς δέν ἔχει καί μεγάλη σημασία ἐαν οἱ διαπραγματεύσεις μέ τούς ἐταίρους δέν μᾶς προσπόρισαν μεγάλα πρακτικά ὡφέλη. Ποίο ἤταν τό ἀποτελέσμα αύτῶν τῶν απαιτήσεων, ὄτι ὁ κόσμος δέν θέλει λεφτά ἀλλά άξιοπρέπεια; Οι θεσμικοί μας ἐταίροι καί δανειστές ἔκαναν ό,τι ζήτησε ο κ. Βαρουφάκης, ἔδωσαν στήν χῶρα μας χρόνο χωρίς χρῆμα, καί κάπως ἔτσι παγιδευτήκαμε. Ὅπως πολύ γρήγορα ἀπεδείχθη, ἡ χῶρα μας ἀσφαλῶς καί θέλει χρῆμα καί μάλιστα πολύ γιά νά ἀποφύγη τήν οίκονομική ἀσφυξία ἥ καί ἕνα πιστωτικό γεγονός.
Η πρόσφατη Συμφωνία τῆς κυβερνήσεως μέ τούς δανειστές ἐπ’ οὐδενί λόγω μπορεῖ νά χαρακτηριστῆ ἐπιτυχῆς. Απλά ἀποτελεῖ ἕναν συμβιβασμό ποῦ δέν ἔγινε μέ ἀμοιβαίες ὑποχωρήσεις, ὄπως διακηρύσσουν οι κυβερνητικές πηγές, αλλά με πλήρη ὑποχώρησιν τῆς ἐλληνικής πλευράς. Και μόνο ἡ δέσμευσις τῆς κυβερνήσεως γιά ἀποφυγή κᾶθε μονομεροῦς ἐνέργειας δείχνει ὄτι δέν μπορεῖ νά κάνη τίποτα, ἀν δέν ἔχει τήν ἔγκρισι τῶν δανειστῶν. Η μετονομασία τῆς τρόικας εἶναι γιά ἀφελεῖς καί φανατικούς. Η πλήρης συμμόρφωσις μέ τίς ἐπιταγές «τῶν θεσμῶν», συνοδευόμενη ἀπό κάποιες ἐνστάσεις στήν ἀρχή, ἀναντίρρητα στήν συνέχεια, συνιστᾶ ἀσφαλῶς πλήρη ἀποτυχία τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, ὁ ὀποῖος πρόεβαλε ὡς ὁ ριζοσπαστικός πολιτικός ὀργανισμός ποῦ ὄχι μόνο θα ἔσωζε τήν Ελλάδα, ἀλλά καί θά σηματοδοτοῦσε μιά ριζική ἀλλαγή πολιτικῆς σέ ὄλην τήν Ευρωπαϊκή Ένωσιν!
Μέ τόν Σύριζα νά κυβερνᾶ ἡ πολιτική τῆς Ἑλλάδος σήμερα διανύει τήν ἐποχή τῆς παράνοιας καί τήν ἐποχή ὄπου ὁ καιροσκοπισμός καί ὁ τυχοδιωκτισμός ἔχουν ἀναχθῆ σε πολιτική καί ἠθική ἀρετή. Οϊ ἐξαγγελίες τοῦ Σύριζα περί ἀναδιαπραγματεὐσεως, περί στάσεως πληρωμῶν γιά τρία χρόνια καί οί γενικότητες περί ἀναδιανομῆς τοῦ πλούτου σέ συνδυασμό μέ τήν ὑποταγή ποῦ δηλώνει στήν Ευρωπαϊκή Ένωσι, ἀποκαλύπτουν μέρα τήν ἡμέρα, το μέγεθος τοῦ τυχοδιωκτισμοῦ καί τῆς πολιτικῆς άπάτης πού ήσκήθη καί ἀσκεῖται ἀπο τά ἡγετικά στελέχη μιᾶς παρηκμασμένης καί ἀποτυχημένης ίδεολογικῆς φούσκας. Ο Σύριζα εῖναι ό πολιτικός χῶρος τοῦ ἰδεολογικοῦ ἀχταρμά νεοκομμουνιστῶν καί παρωχημένης σοσιαλδημοκρατίας πού ἀναμασᾶ τίς προκαταλήψεις τοῦ Παπανδρεϊκοῦ ΠΑΣΟΚ ποῦ εἶναι καί ἡ βασική αίτία τῆς μεταπολιτευτικῆς χρεωκοπίας τῆς Ἑλλάδος
Ο Σύριζα κατέλαβε τήν ἐξουσία μέ μιά ἀχαλίνωτη «αντιμνημονιακή» δημαγωγία καί προεκλογική κραιπάλη καί μέ τήν φθορά καί νοθεῖα τῆς λαϊκῆς συνειδήσεως καί μέ τίς «ἀντιμνημονιακές» ἀσυναρτησίες καί σοφιστεῖες. Φαίνεται ὄτι πολλοί Ἔλληνες πάσχουν ἀθεράπευτον μαζοχισμό γιά να ἐξηγηθῆ τό πῶς παρασύρθηκαν ἀπό τήν ὑστερική, «αντιμνημονιακή», προεκλογική κραιπάλη του Τσίπρα και τόν ψήφισαν.
Καταλαβε την εξουσία μέ τόν ψευδεπίγραφον Αντιμνημονισμό, μιά ἔννοια ποῦ δέν σημαίνει τίποτε καί ὄμως κινητοποιεῖ τόσους πολλούς, ὀδηγῶντας μας ὄλους στήν απόλυτη διάλυσι. Φθάσαμε στό σημεῖο πού ὄταν κολλάγαμε τήν λέξι μνημονιακός σε μια έννοια, αύτή ἀμέσως νά καθίσταται βδελυρή καί άθλια, γιά καθολική ἀπόρριψι. Αυτή ἡ παρανοϊκή κυριαρχία μιᾶς ἀνύπαρκτης ἀντιμνημονιακῆς φαντασίωσης διαλύει σήμερα τήν χῶρα. Κατέλαβε τήν εξουσία μέ μιά ἐθνομηδενιστική ἀντιμνημονιακή ρητορεῖα πού ἐξαντλήθηκε μέ τήν ἀνάληψιν τῆς ἐξουσίας. Καί τῶρα πού κατάλαβαν τήν ἐξουσία οἱ Συριζαίοι, μεθυσμένοι –κυριολεκτικῶς– ἀπό τό φάντασμα τῆς εξουσίας, προχώρησαν σέ σύγκρουσι μέ τήν γερμανική Εὐρώπη, χωρίς νά εἶναι στοιχειωδῶς ἔτοιμοι, οὖτε οί ἴδιοι οὖτε ὁ ἐλληνικός λαός γιά κάτι τέτοιο. Μέχρι τήν 25ην Ιανουαρίου ἔπαιζαν ἕνα παιγνίδι άποδομήσεως θέσεων τῶν πολιτικῶν τους ἀντιπάλων καί ἕνα παιγνίδι πλειοδοσίας ὑποσχέσεων καί προτάσεων γιά τήν ἔξοδο μας ἁπό τό Τούνελ. Τῶρα παίζεται μιά θεατρική παράστασις ἀριστερῶν ἀξιώσεων πού κεντρικό θέμα ἔχει τό πῶς μεταλλάσσεται, μεταμφιέζεται καί πλαστογραφεῖται ἡ πραγματικότητα καί καρατομεῖται ἡ λογική. Οἱ Συριζαίοι μιλοῦν γιά ἀλλαγή σελίδας καί ἀπλῶς ἀλλάζουν ἐτικέτες στίς παλιές. Μιλοῦν γιά ίστορική στιγμή γιά νά συγκαλύψουν τήν συνέχισιν τῶν τεραστίων διαστάσεων οἰκονομικῆς καταστροφῆς τῆς χῶρας τήν ὀποῖα ἔχουν προκαλέσει ὐποτίθεται οἰ ἐταίροι. Απαγγέλλει διαγγέλματα ἐπιτυχίας ὁ Τσίπρας γιά νά συγκαλύψη τήν ταπεινωτική ὑποταγή, τήν προδοσία, τίς νέες συμφορές πού ὀσονούπω θά βιώσουμε καί τήν τεράστια ἐξαπάτησι τῶν ἑλλήνων ψηφοφόρων. Σε αύτό τό μεταβατικό «ἀριστερό» στάδιο θά ζήσουμε παραληρήματα καί ὑστερίες θεατρικῆς ἀπάτης καί θά ζήσουμε στιγμές πρωτοφανοῦς διαστρεβλάσεως ἐννοιῶν καί λέξεων. Δέν θά διαρκέσουν ὅμως πολύ καί ὁ λαός θά ἀτενίση τήν πραγματικότητα ὄσο καί νά θέλη νά ἐθελοτυφλῆ. Οἱ «αριστερές» αὐταπᾶτες θά διαλυθοῦν καί ὁ λαός θά δοκιμάση τήν πιό οικτρά ἀπαγοήτευση. Ποιός εἶναι ἐκεῖνος πού διαπραγματεύεται τούς «νέους ὄρους» τῶν Μνημονίων; Εἶναι ὁ Βαρουφάκης – ὁ Πρώην σύμβουλος τοῦ Παπανδρέου πού ἔβαλε τήν χῶρα στά μνημόνια καί τῶρα έδωσε τό σύνθημα καί ξεκίνησε ἡ «παράστασις»..Η δουλειά τοῦ κουμπάρου τοῦ Σιωνιστή Νίκου Παπανδρέου, ὁ ὀποῖος ἀποφάσισε ὄτι ἔπρεπε νά πλουτίσουν καί οἱ «σοσιαλιστές». Αυτός ὁ «άριστερός» Βαρουφάκης ἔβαλε τήν Ελλάδα νά συγκρουστῆ μέ τήν Εὐρώπη καί νά δωθῆ ἀφορμή στήν Αμερική νά ἐπέμβη ὑποστηρίζοντας τίς θέσεις τῆς Ελλάδος μέ συνέπεια νἀ ενθαρρυνθῆ ὁ Σύριζα καί νά ὡθήση τά πράγματα μέχρι ἐσχάτων καί νά τά σπάση μέ τήν Εὐρώπη.
Γιά τήν ἀποτυχία καί τήν οίκτρά ἐξέλιξι πού πῆραν οἱ διαπραγματεύσεις με τούς Εὐρωπαίους ἐὐθύνεται ὁ ἴδιος ὁ Τσίπρας. Ο Βαρουφάκης ἤταν προσωπική ἐπιλογή τοῦ Τσίπρα καί τόν ἐπέλεξε ἀκριβῶς γιατί ἔχει τίς ἰδιότητες καί τά χαρακτηριστικά πού ἐξυπηρετοῦν τά σχέδια καί τίς ἐπιδιώξεις τοῦ Τσίπρα. Ο Γιάνης Βαρουφάκης εἶναι ἕνας από αυτούς πού προβαλλονται σάν αὐθεντίες, σάν γκουροῦ. Ἕνας περιθωριακός οίκονομολόγος. Εῖναι ἕνας άπό αὐτά τά γκουροῦ ἀπατεῶνες πού πᾶνε ἀπό Πανεπιστήμιο σέ Πανεπιστήμιο, ποῦ διαθέτουν ἐπιτυχημένα μπλογκ για εναλλακτικούς, αφού δεν διαθέτουν άλλη πολιτική πρόταση. Από τέτοιους ἔχουν γεμίσει τα λαϊκιστικά κόμματα, έκεῖ ποῦ ὑπῆρχαν ἄδειες θέσεις ἀπό ρεαλιστές οίκονομολόγους. Αυτά πού εύαγγελίζεται ὁ Βαρουφάκης εῖναι αὐταπᾶτες, ψεύτικες λύσεις, σοβαροφανεῖς ίδέες ἀλλά ἄδειες ἀπό περιεχόμενο. Μπορεῖ οἱ διαπραγματεύσεις νά εἶχαν τήν δραματική τους ὄψη ἀλλά εἶχαν καί τήν εὐτράπελη. Ὑπῆρξαν μιά μεγάλη θεατρική παράστασις μέ πολύ σατυρικό περιεχόμενο. Τά διεθνή μέσα ἐνημερώσεως εἶχαν a field day. ὅσο καί νά φαίνεται παράξενο καί ἀπίθανο, ὁ Τσίπρας εἶχε πιστέψει ὄτι θα γελοιοποιοῦσε τούς Εὐρωπαίους καί γιαυτό καί εἶπε ὄτι εμεῖς θα παίζομε νταούλια καί αύτοί θά χορεύουν πεντοζάλι. Θα χόρευαν σάν τίς μαϊμοῦδες τῶν γύφτων στά πανηγύρια. Καί ποίος θά μποροῦσε να παίξη καλλίτερα σέ αὐτήν τήν θεατρική παράστασιν ἀπό τόν Βαρουφάκη; Ο Βαρουφάκης εἶναι ἕνας ἄνθρωπος πού βρίσκεται στίς παρυφές τῆς παράνοιας.Το πιό ἐπιεικές, εἶναι ἕνας γραφικός τῦπος. Τα καμώματα του ὑπῆρξαν πολύ διακεδαστικά καί κατόρθωσε νά κερδίση ακόμα καί τήν συμπάθεια μεγάλης μερίδας τοῦ ξένου τύπου. Ἡ ἀμετροέπειά του, η αλλαζονεία του, το υπερφίαλο, ο ξεπεσμένος ναρκισσισμός του καί ἡ γραφικότητά του ὑπερβαίνουν ὄλα τά ὄρια. Ο Τσίπρας πίστεψε ὄτι αὐτή ἡ συμπάθεια θά μποροῦσε να ἐξαργυρωθῆ πολιτικά, ὄτι θά εἶχε ἕνα πολιτικό ἀντίκρυσμα. Ὅταν ἕνας ἄνθρωπος δέν ἔχει τήν αἴσθησιν τοῦ γελοίου μπορεῖ νά λέει ὄποια μπαροῦφα θέλει καί με μπαροῦφες πίστεψε ὁ Τσίπρας ὄτι θα μποροῦσε νά διαπραγματευτῆ. Ο Βαρουφάκης εἶναι ἐκεἴνος πού θά μποροῦσε νά δώση τίς καλλίτερες θεατρικές παραστάσεις. Ο Τσίπρας καί οἱ μέντορες του γνωρίζουν πολύ καλά πῶς νά προσφέρουν ἄρτον καί θέαμα στούς ὄπαδούς καί τό καλλίτερο θέαμα μποροῦσε νά τό προσφέρουν γραφικοί ἄνθρωποι σάν τόν Βαρουφάκη. Ἐπίσης, ποιός θά μποροῦσε νά βαπτίση τήν ἄτακτη ὑποχώρησι «ευθυγράμμιση μετώπου», ἕνα μεγάλο φάσμα δικαιολογιῶν «δημιουργική ἀσάφεια», τήν ἄνευ ὄρων ὑποχώρησι σέ «σκληρή διαπραγμάτευση» καί τήν πλήρη ὑποταγή σέ «γενναία αντίσταση».Ὅσοι παρακολουθοῦν τόν Βαρουφάκη στήν τηλεόρασι θά πρέπη νά ἔχουν προσέξει τίς κόκκινες γραμμές στό πέτο τοῦ σακκακιοῦ του. Τί νά συμβολίζουν ἄραγε; Μήπως ὄτι οἱ κόκκινες γραμμές τῆς κυβερνήσεως δέν ἔσβησαν ἀκόμα; Ἐπίσης θά ἔχουν προσέξει ὄτι τό πέτο εἶναι σηκωμένο. Μήπως στέλνει μήνυμα ὄτι ὁ τράχηλος τοῦ Ἔλληνα ζυγόν δέν ὑποφέρει;
Ο Βαρουφάκης γίνεται πιό γραφικός ὄταν προσπαθῆ νά ἐπανακτήση τήν συμπάθεια τῶν Εὐρωπαίων τήν ὀποῖαν ἀπώλεσε ἐξ αἰτίας τοῦ τσαμπουκά του. Στήν προσπάθειά του να κάνει άλλη μία προπαγανδιστική ἔκκλησι γιά ἔλεος πρός τούς διεθνεῖς τοκογλύφους ἐπανέλαβε γιά ἄλλη μία φορά τήν γνωστήν «μπαροῦφα» του περί ἀνάγκης στηρίξεως τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἐμπρός στήν «κακή» Χρυσή Αυγή. Συγκεκριμένα εἶπε: «Αν οἱ φιλοευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ὄπως αύτήν στήν ὀποῖα συμμετέχω, ἀσφυκτιοῦν καί ἀν οἱ ἄνθρωποι πού τίς ἐξέλεξαν ἔχουν ὀδηγηθῆ στην ἀπελπισία, οἱ μόνοι ποῦ θἀ ὡφεληθοῦν θά εἶναι οἱ φανατικοί, οἱ ρατσιστές, οἱ ἐθνικιστές καί ὄλοι ὄσοι ζοῦν μέ τό μῖσος. Αν πιστεύετε ὄτι ἔχετε συμφέρον νά σκοτώσετε τίς προοδευτικές κυβερνήσεις ὄπως ἡ δική μας τότε θά πρέπη νά περιμένετε τά χειρότερα».
Ο ΣΥΡΙΖΑ θά πρέπη νά ἐγκαταλείψη τήν προεκλογική μαξιμαλιστική ρητορική καί νά προχωρήση σέ συμβιβασμούς, νά προσαρμόση τίς ἀπαιτήσεις του στά ὄρια τοῦ εφικτού, νά ἀποδεχτῆ ὄτι ἡ πραγματικότητα ὑπερβαίνει τήν δική του πολιτική θεωρία.Βέβαια, ἡ διαδικασία αὐτή δέν θά εἶναι εὔκολη. Όχι μόνον ἐπειδή στόν χῶρο τῆς Αριστερᾶς ὁ πολιτικός βολονταρισμός ἀποτελεῖ στοιχεὶον ἰδιοσυστασίας, ἀλλά καί ἐπειδή γιά πολλά στελέχη τοῦ κόμματος, ἡ ἄσκησις διακυβερνήσεως εἶναι κόντρα ρόλος. Κάποιος ποῦ σέ ὄλην του τήν ζωή ἔέει μάθει νά εἶναι ἀπέναντι ἀπό τήνν ἑκάστοτε κυβέρνησι διεκδικῶντας, δέν εἶναι εὔκολο νά μεταλλάξη τό πολιτικό του DNA μέσα σέ ἐλάχιστο χρόνο καί να γίνη αὐτός ποῦ κυβερνᾶ. Ο δέ Τσίπρας θά πρέπη νά ἀπαγκιστρωθῆ ἀπό έφηβικούς μαξιμαλισμούς καί αὐταπάτες.
olympia
αφήστε ένα σχόλιο