Για το θάνατο του Αλέξανδρου Ωνάση, έχουν γραφτεί δεκάδες θεωρίες. Άλλες θα μπορούσαν δυνητικά να ευσταθούν και άλλες δεν θα τολμούσαμε να τις παρουσιάσουμε αφού αποτελούν αποκύημα ζωηρής φαντασίας. Η δυναμική του Αριστοτέλη Ωνάση άλλωστε εκείνη την εποχή, έδωσε τροφή για πάμπολλες θεωρίες συνομωσίας. Ο ίδιος ο Αριστοτέλης βρισκόταν στη Νέα Υόρκη και γιόρταζε τα γενέθλιά του την ώρα που δέχθηκε τα τραγικά νέα. Δύο χρόνια αργότερα, θα πέθαινε στο Παρίσι από μυασθένεια.
Της Ανδρονίκης Κολοβού από τη LIFO
Η μοιραία απογείωση
Στις 22 Ιανουαρίου του 1973, ο Αλέξανδρος Ωνάσης (μόλις 25 χρονών) θα πετούσε με τον νέο πιλότο του αεροσκάφους του τύπου Piaggio 136, Ντόναλντ Μακ Κάσκερ, ο οποίος είχε φτάσει στην Αθήνα την προηγούμενη, προκειμένου να αντικαταστήσει τον για χρόνια πιλότο του Ωνάση, Ντόνλορ Μακ Γκρέγκορ. Ο Μακ Γκρέγκορ δε μπορούσε για λόγους υγείας να συνεχίσει να πετά.
Λίγο μετά τις 3 το μεσημέρι, ο Αλέξανδρος φτάνει στο αεροδρόμιο. Εκεί βρίσκονται και οι δύο πιλότοι (πρώην και νυν). Οι τρεις άνδρες επιβιβάζονται, ο Αλέξανδρος Ωνάσης στη δεξιά πλευρά ως χειριστής, δίπλα του ο Μακ Γκρέγκορ και στην πίσω θέση ο Μακ Κάστερ. Το αεροπλάνο ήταν έτοιμο για απογείωση. Λίγα δευτερόλεπτα αφού “σηκώθηκε”, το Piaggio πήρε κλίση και άρχισε να πέφτει. Με ταχύτητα 160 χλμ/ώρα, “εσκασε” πολύ γρήγορα στο έδαφος και άρχισε να περιστρέφεται χτυπώντας στον διάδρομο. Η άτρακτος είχε μεταμορφωθεί σε μια άμορφη μάζα από σίδερα.
«Το αεροσκάφος μπήκε στον αεροδιάδρομο, ευθυγραμμίστηκε εν κινήσει αλλά δεν σταμάτησε ως είχεν εντολήν. Με τις κινήσεις του αυτές που έκανε το αεροσκάφος μού έδωσε να καταλάβω ότι ήτο έτοιμος να φύγει και δι’ αυτό του έδωσα την άδεια προς απογείωσιν. Το αεροσκάφος απεγειώθη, έφθασε κατά την κρίσιν έξι-επτά μέτρα και αμέσως το είδα να κλίνει προς τα δεξιά, με πλάγια κατακόρυφον φοράν προς τα δεξιά, εις τρόπον ώστε κτύπησεν επί του εδάφους το δεξιό μέρος του αεροσκάφους, χωρίς να δύναμαι να προσδιορίσω εάν κτύπησε η πτέρυξ ή ο δεξιός πλωτήρας. Δεν γνωρίζω, διατί το αεροσκάφος μετά την απογείωσιν έκλινε προς τα δεξιά» Με αυτή του την κατάθεση ο ελεγκτής Παύλος Ζουλάκης περιγράφει πώς αντιλήφθηκε ο ίδιος τη στιγμή της πτώσης και της πρόσκρουσης του Piaggio 136.
Ο Αλέξανδρος Ωνάσης, μεταφέρθηκε αρχικά στο νοσοκομείο της αμερικανικής βάσης του Ελληνικού. Ωστόσο η σοβαρότητα της κατάστασής του, τον έφερε την επόμενη ημέρα στο ΚΑΤ. Οι τίτλοι τέλους της τραγωδίας θα έπεφταν στις 7 το απόγευμα της Τρίτης 23 Ιανουαρίου 1973, όταν θα άφηνε την τελευταία του πνοή. Οι Μακ Κάσκερ και Μακ Φόστερ επέζησαν με μερικά κατάγματα.
Η αιτία της πτώσης
Τρία πορίσματα έχουν εκδοθεί για τους λόγους συντριβής του Piaggio 136 τα οποία όμως, καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα. Ότι τα συρματόσχοινα των πηδαλίων ήταν δεμένα αντίθετα. Αυτό σημαίνει ότι όταν ο Αλέξανδρος Ωνάσης προσπάθησε να κάνει διορθωτική κίνηση, λόγω του ανέμου που χτυπούσε τη δεξιά πλευρά του αεροσκάφους, το Piaggio αντί να στραφεί αριστερά, πήρε ακόμη μεγαλύτερη κλίση στα δεξιά, με αποτέλεσμα την πτώση.
Όπως θα γραφτεί στο πόρισμα: «η αντίθετος της κανονικής λειτουργία των πηδαλίων κλίσεως, οφειλομένη στην αντίστροφον σύνδεσιν των συρματόσχοινων κινήσεως αυτής. Ακόμη συνετελέσασαι αιτίαι είναι η πλημμελής επίβλεψις και έλεγχος των εις το αεροσκάφος εκτελεσθεισών εργασιών, υπό των αρμοδίων τεχνικών υπηρεσιών, όπως και ο μη εντοπισμός υπό του χειριστού της αντιστρόφου ανταποκρίσεως των πηδαλίων κλίσεως, κατά τον προ της πτήσεως έλεγχον»
Τη σύνδεση των συρματόσχοινων είχε κάνει τρεις μήνες νωρίτερα ο ο 46χρονος εμπειρικός μηχανικός της Ολυμπιακής Αεροπορίας Δημήτριος Πιπεράκης, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι όλα είχαν γίνει όπως έπρεπε κι ότι δεν έκανε καμία εσφαλμένη εργασία. Άφησε ωστόσο ανοιχτό το ενδεχόμενο της δολιοφθοράς.
Απάντηση όμως στο ενδεχόμενο του σαμποτάζ έδωσε έδωσε το παραπεμπτικό βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών. «Επί του ισχυρισμού τούτου παρατηρούμεν ότι ναι μεν το ως άνω αεροσκάφος παρέμεινε εν ακινησία εις το ύπαιθρον επί τρίμηνον περίπου, πλην όμως εκ της γενομένης ανακρίσεως δεν προέκυψε ότι έλαβε χώρα κατά τον άνω χρόνο δολία τις επενέργεια επί του αεροσκάφους. Αν ελάμβανε χώρα πράξις δολιοφθοράς, τούτο θα εγένετο οπωσδήποτε αντιληπτόν υπό των φυλάκων του αεροδρομίου, καθ’ όσον για να τεθώσιν τα συρματόσχοινα καθ’ ον τρόπον ευρέθησαν θα έπρεπε να αποξηλωθεί ολόκληρος η επιφάνεια η καλύπτουσα τα ως άνω συρματόσχοινα, πράγμα όπερ θα απήτει ολόκληρον συνεργείον και πλήρην άνεσιν χρόνου»
Ασφαλή αποτελέσματα για το ποιος πότε και γιατί αντέστρεψε τα συρματόσχοινα του πηδαλίου, ακόμη και τώρα δεν υπάρχουν. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης θεωρούσε πως κάποιος σκότωσε το γιο του, ωστόσο δε μπόρεσε ή δεν θέλησε ποτέ να το αποδείξει.
ntokoumenta.
αφήστε ένα σχόλιο