Ο διαβόητος ΞΕΡΟΛΑΣ! Part 2

Ο Μπαμπινιώτης γράφει ότι ρουφιάνος είναι ο καταδότης, ο προδότης, ο ραδιούργος, ο χαφιές, ο σπιούνος, ο δολοπλόκος, ο συκοφάντης, ο μαστροπός … Εσύ μικρό ανθρωπάκι ανήκεις μήπως σε αυτήν την κατηγορία ΝΑΙ η ΌΧΙ? 

Κι αν έχεις τα ball κι αποδεχτείς ότι ανήκεις σε αυτήν την κατηγορία πόσο περήφανα είναι τα παιδιά σου?

Ανθρωπάκο, μου θυμίζεις τον αείμνηστο κινηματογραφικό δοσίλογο Αρτέμη Μάτσα όταν μαζί με τον επικατάρατο κολλητό σου σεσημασμένο τοκογλύφο (παρά τις απειλές ότι θα με βρουν σα κάποιο χαντάκι δεν τον φοβήθηκα, τον έβγαλα στη φόρα και αποκάλυψα το βρόμικο βίο του), δεν κάνατε τίποτα άλλο από να καταφεύγετε στην αισχρή καταγγελομανία. Τόσο ανδρισμός πια?

Ξέρεις τι λέει μια παροιμία? Την ρουφιανιά πολλοί αγάπησαν τον κοντό ρουφιάνο ούτε η αστυνομία (Βέβαια εσύ δεν είσαι κοντός).

Είσαι μια μηχανή μίσους, Εκατοντάδες καταγγελίες εσύ κι ο τοκογλύφος αλλά η ηθική δεν κουκουλώνεται στη λάσπη. Ο κανιβαλισμός σας δεν είχε-χει όρια. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από την αφεντιά σου. Όσο μπόι σου λείπει τόσο «λεβέντης» είσαι όταν με τη βερμουδίτσα, την σαγιονάρα και με πτέρνα κεφαλοτύρι εθεάθης στις φωτιές κι όταν όλοι έδιναν σκληρή μάχη με τις φλόγες αντί να σταθείς δίπλα στον δήμαρχο της πόλης που ζεις που ζούνε τα παιδιά και μεγαλώνουν τα εγγόνια προτίμησες να βρεθείς στο πλευρό του δημάρχου όμορου δήμου κάνοντας φτηνή αντιπολίτευση από ρόλο εισαγγελέα, κατηγορώντας τον δήμαρχο της πόλης σου στα κανάλια. Όλα για να δειχτείς. Όλα για το Θεαθήναι.

«Να σε χαίρονται πολιτικέ στούμπο αυτοί που σε ψήφισαν». Κάπου μέσα στο μελοδραματικό σου μυθιστόρημα μιλάς για τον γάμο της κόρης σου. Μα να σου πω, όλος ο δήμος για την πάρτη σου?

Οι πολιτικοί γάμοι γίνονται μια ορισμένη ημέρα ενώ εσύ απαιτούσες επειδή είχες το αξίωμα του δημοτικού συμβούλου να σου γίνει εξαίρεση και να γίνει την ημέρα που ζητούσες εσύ. Να εννοήσω λοιπόν ότι γι αυτό το λόγο υπάρχει προηγούμενο, αυτό που λέμε «γινάτι», το κρατάς μανιάτικο και καταφέρεσαι κατά του δημάρχου. Και δεν είσαι και Μανιάτης. Η Μάνη δεν βγάζει τέτοιους «λεβέντες». Μα τι λες, ποιος είσαι? Να σε χαίρονται οι 200 που σε ψήφισαν.

Επίσης μικρό ανθρωπάκι στο δακρύβρεχτο μυθιστόρημα σου λες ότι όταν συναντηθήκαμε σου πρότεινα να χαλαρώσεις και να τα βρεις με τον δήμαρχο. Άκου πολιτικέ μπαγασάκο, με σπέρμα δεν σβήνουν οι φωτιές, άσε τις παπαριές εγώ τέτοιες άκρες δεν τις έχω. Αλλά ακόμη κι αν τις είχα δεν θα μπορούσα ούτε να το διανοηθώ να υποχρεωθώ να μιλήσω για εσένα. Άσε μην χάσω και την εκτίμηση του ανθρώπου.

Είσαι κοντά 75 χρόνων κι ακόμα ο άρρωστος εγωισμός και ο ξερολισμός σου ζητά εκδίκηση από το κάθε τι, από τον καθένα, σαν τον ακατανόμαστο, άραγε γιατί? Τι θέλεις να δείξεις? Έχεις μήπως ακουστά τι λένε στην τοπική κοινωνία για τον επικατάρατο «Ψόφησε και ξεβρόμισε ο τόπος λένε». Εσύ δεν νοιάζεσαι αν αύριο λένε το ίδιο για εσένα?  Αντί να χαρείς το υπόλοιπο της ζωής σου με τα παιδιά με τα εγγόνια σου το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι να παριστάνεις τον παράγοντα πολέμαρχο τιμωρό, τον τελευταίο κατουράει. Έτσι κάνεις απεγνωσμένες προσπάθειες να βρεις συμπαραστάτες, κι όπως λέει ο λαϊκός αφηγητής «Η κότα όταν έρθει το αυγό στο κώλο της ψάχνει για φωλιά». Ευελπιστώ ότι αυτή τη φορά οι ψηφοφόροι σου θα σκεφτούν ωριμότερα, άλλωστε πονηρέ πολιτευτή και τα βλίτα χόρτα είναι. Δημοτικός σύμβουλος των 200 ψήφων είσαι.

Άκου λέρα, εγώ δεν είμαι αναλώσιμος, θα σου πέσω βαρύς στο στομάχι, γι αυτό να είσαι προσεκτικός.

Η αθλιότητα μέσα από το χαμαιτυπείο που διατηρείς δείχνεις ένα  ρεσιτάλ ανοησίας κι έχει συγκεκριμένη σκοπιμότητα. Η ηθική, πινέζα (πολιτικός χαρακτηρισμός) θέλει ανάστημα και εσύ δεν τόχεις. Είσαι ένας ξεπεσμένος ψευτοπολιτικάντης που παριστάνει τον επιθεωρητή Ιαβέρη να υπερασπίζεται το νόμο και την τάξη. Βέβαια αυτό κατά όπως σε συμφέρει, αρκεί, να μην σε αγγίζουν, αρκεί να μην θίγονται τα συμφέροντά σου. Είσαι πραγματικά (πολιτικά) το ατύχημα του δημοτικού συμβουλίου που η μεγαλομανία σου φτάνει μέχρι την γελιοποίηση που ακόμη δεν πρόλαβες έτρεξες να μοστράρεις τη μουτσουνάρα σου στην νέα διοίκηση του Γκολφ που είσαι απλό μέλος. Ρε λίγη ταπεινότητα δεν σου έχει μείνει? Κρίμα – Κρίμα Κατανοώ πόσο περήφανα θα πρέπει να αισθάνονται τα παιδιά σου.

Στις φωτο μπορεί κανείς να θαυμάσει το “αντριλίκι σου”  και να αναρωτηθεί αν υπάρχει ομοιότητα με τον ρουφιάνο που λέει ο Μπαμπινιώτης

Συνεχίζεται

αφήστε ένα σχόλιο


τέσσερα + = 13