Γράφει ο Δημήτρης Καραπάνος
Στον απόηχο του φετινού φτωχικού εορτασμού της Εθνικής μας επετείου της 25ης Μαρτίου εξ αιτίας και των δραματικών γεγονότων εις βάρος της Κύπρου και των αδελφών Κυπρίων, αποφάσισα στο σημερινό άρθρο να σας παρουσιάσω όλες τις διεθνείς συνθήκες που κατοχυρώνουν την εδαφική μας κυριαρχία στο Αιγαίο και στα Δωδεκάνησα έναντι αυθαιρέτων διεκδικήσεων της Τουρκίας. Πως η Τουρκία, ενώ έχει υπογράψει αυτές τις διεθνείς συνθήκες, σταδιακά τις αμφισβητεί. Προσπαθεί επίμονα, εκμεταλλευόμενη διάφορες συγκυρίες αντισυγκρουομένων συμφερόντων μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων σε διπλωματικό επίπεδο, αλλά και αδυναμιών και ασυνεννοησίας της Ελληνικής πολιτικής ηγεσίας να χαράξει ενιαία και σταθερή Εθνική εξωτερική πολιτική, να ανατρέψει αυτές τις διεθνείς συνθήκες υπέρ των απόψεων του μεγαλοϊδεατισμού της Τουρκίας, συμπεριφερόμενη ως διεθνής ταραξίας στην ευαίσθητη και εύφλεκτη περιοχή της Ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Επίσης θα σας παρουσιάσω το ιστορικό της Ελληνικής υποχωρητικότητας, η οποία όπως αποδεικνύεται εκτρέφει την Τουρκική θρασύτητα και μάλιστα με την ανοχή και αδράνεια τρίτων χωρών και διεθνών Οργανισμών ταγμένων για την διεθνή έννομη τάξη, ιδιαίτερα από τις χώρες που έχουν προσυπογράψει αυτές τις διεθνείς συμβάσεις που επικαλείται η Ελλάδα για την προάσπιση των συμφερόντων και Εθνικών μας δικαίων. Τα στοιχεία που παραθέτω αντλώ από αναμφισβήτητα ιστορικά ντοκουμέντα και Αρχεία, αλλά και από ένα πρόσφατο άρθρο του κ. Ν. Καρατουλιώτη, Υποστρατήγου ε.α που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο. Η παράθεση των συνθηκών αυτών είναι και ένα πολύ χρήσιμο ‘’΄φρεσκάρισμα’’ ή μάθημα Ιστορίας εξαιρετικά ωφέλιμο, ιδιαίτερα στα Ελληνόπουλα, που δυστυχώς αγνοούν την νεώτερη Ιστορία μας με αποκλειστική ευθύνη της πολιτείας.
Α. Οι υπέρ των Εθνικών δικαίων μας, διεθνείς συνθήκες.
1. Η συνθήκη του Λονδίνου: Στις 30-5-1913 οι σύμμαχοι νικητές Βαλκανικοί λαοί (Έλληνες, Βούλγαροι, Μαυροβούνιοι και Σέρβοι) εναντίον της Τουρκίας, συμφώνησαν μεταξύ των και απεφάσισαν πως θα διαμοιρασθούν τα εδάφη και τα νησιά στο Αιγαίο, εκτός της Κρήτης μετά την ήττα των Τούρκων και την επερχόμενη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Την συνθήκη αυτή συμφωνίας μεταξύ των απελευθερωμένων Βαλκανικών λαών απεδέχθη και προσυπέγραψε η ηττημένη Τουρκία. Την προσυπέγραψαν και οι τότε μεγάλες δυνάμεις, οι οποίες ανέλαβαν την τήρηση της.
2. Συνθήκη των Αθηνών: Στις 14-11-1913 υπογράφηκε στην Αθήνα διμερής συνθήκη μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας συμπληρωματική της συνθήκης του Λονδίνου. Με αυτή επαναβεβαίωσαν την τήρηση της συνθήκης του Λονδίνου μεταξύ των και επιπλέον να συμπεριλάβουν σε αυτή και την Κρήτη που είχε εξαιρεθεί.
3. Κοινή διακοίνωση των μεγάλων δυνάμεων της 13-2-1914: Τέλη 1913, αρχές του 1914 οι νικηφόρες επελάσεις απελευθέρωσης πανάρχαιων Ελληνικών εδαφών από τον Ελληνικό στρατό, προκάλεσαν την έξαρση ενός αυθόρμητου και ισχυρότατου αυτονομιστικού κινήματος στην Βόρεια Ήπειρο. Την αυτονομία της Β. Ηπείρου δεν την ήθελαν οι μεγάλες δυνάμεις, αλλά δεν είχαν την δύναμη στρατιωτικά να την αποτρέψουν. Για να πιέσουν την τότε Ελληνική Κυβέρνηση η οποία ενίσχυε στρατιωτικά τους Βορειοηπειρώτες εξέδωσαν το από 13-2-1914 κοινό ανακοινωθέν με το οποίο επιβεβαίωναν την παραχώρηση στην Ελλάδα όλων των υπό Ελληνική κατοχή νησιών του Αιγαίου πλην της Ίμβρου, Τενέδου και Καστελόριζου, με την προϋπόθεση όμως αποχώρησης του Ελληνικού στρατού από την Βόρεια Ήπειρο!
4. Η από 24-4-1914 διευκρινιστική διακοίνωση των μεγάλων Δυνάμεων: Η εξαίρεση της Ίμβρου, Τενέδου και του Καστελόριζου από την Ελληνική κυριαρχία και παραμονή των στην Τουρκία, προκάλεσε την αντίδραση της Ελλάδος, ζητώντας προστασία των Ελληνικών πληθυσμών σε αυτά τα νησιά. Με αυτή την νεώτερη διακοίνωση των οι μεγάλες δυνάμεις εγγυήθηκαν την προστασία των Ελλήνων από τις διώξεις των Τούρκων στα νησιά αυτά (Οι μεγάλες δυνάμεις την περίοδο αυτή λειτουργούσαν όπως λειτουργεί σήμερα το Συμβούλιο Ασφαλείας και ο ΟΗΕ που τότε δεν υπήρχε, ούτε είχε ιδρυθεί η πρόδρομος του ΟΗΕ Κοινωνία των Εθνών, η οποία ιδρύθηκε μετά τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο).
5. Η συνθήκη της Λωζάνης: Υπογράφηκε στις 24-4-1923 μεταξύ των επτά κρατών: Γαλλίας, Ιταλίας, Ιαπωνίας, Ελλάδος, Ρουμανίας, Σερβοκρατίας και Τουρκίας. Μεταξύ άλλων επικυρώθηκε η επικυριαρχία της Ελλάδος σε όλα τα νησιά της Ανατολικής Μεσογείου, πλην Ίμβρου, Τενέδου και των νήσων Μαυρυαί. Η Τουρκία παραιτήθηκε παντός δικαιώματος επί των Δωδεκανήσων τα οποία παραχωρήθηκαν στην Ιταλία. Η συνθήκη επικυρώθηκε από όλα τα συμβαλλόμενα κράτη, τέθηκε άμεσα σε ισχύ, και δημοσιεύτηκε από την Κοινωνία των Εθνών η οποία είχε ήδη συσταθεί και αναγνωριστεί παγκοσμίως, από όλα τα υφιστάμενα τότε κράτη.
6. Πρωτόκολλο Αθηνών της 3-11-1926: Υπογράφηκε μεταξύ Ελλάδος –Βουλγαρίας – Τουρκίας και συμφωνήθηκαν και επιλύθηκαν διασυνοριακά προβλήματα. Τα κυριότερα εξ αυτών ήσαν, ο καθορισμός του τριεθνούς σημείου συνόρων μεταξύ Ελλάδος-Βουλγαρίας-Τουρκίας, η οριοθέτηση της αιγιαλίτιδας ζώνης στις εκβολές του Έβρου μεταξύ Τουρκίας- Ελλάδος μέχρι την απόσταση τριών μιλίων. Το πρωτόκολλο αυτό κατατέθηκε πρωτοκολλήθηκε και δημοσιεύτηκε από την Γραμματεία της Κοινωνίας των Εθνών και τέθηκε σε ισχύ και άμεση εφαρμογή.
7. Συνθήκη Ιταλίας-Τουρκίας της 4-1-1932: Αναφέρεται στο καθεστώς των νησίδων και βραχονησίδων και την οριοθέτηση των χωρικών υδάτων σε αυτές. Στο άρθρο 4 αυτής διευκρινίζεται ότι νησιά, νησίδες και ακατοίκητες βραχονησίδες, είτε έχουν είτε δεν έχουν ονομασία και ευρίσκονται εκατέρωθεν της διαχωριστικής γραμμής συνόρων μεταξύ των δύο κρατών, ανήκουν στην κυριαρχία του κράτους εντός της ζώνης της οποίας βρίσκονται αυτά. (Η συνθήκη αυτή επέλυσε και επιλύει σήμερα τις αστήρικτες αιτιάσεις και απαιτήσεις της Τουρκίας επί των δήθεν ‘’γκρίζων ζωνών’’). Η συνθήκη αυτή επίσης πρωτοκολλήθηκε και δημοσιεύτηκε από την Κοινωνία των Εθνών και τέθηκε σε ισχύ στις 10-5-1932.
8. Συνθήκη Ιταλίας –Τουρκίας της 8-12-1932: Αποτελεί συνέχεια και διευκρινιστική της προς οκταμήνου προηγούμενης συνθήκης, γι αυτό δεν έγινε επικύρωση από την Κοινωνία των Εθνών. Με αυτή διευκρινίσθηκαν τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ των υπό Ιταλική κατοχή νησιών του Αιγαίου και Τουρκίας. Συμφωνήθηκε η οριοθέτηση της αιγιαλίτιδας ζώνης μέχρι τα 12 ναυτικά μίλια από τις απέναντι ακτές και όπου δεν επαρκεί, θα ισχύσει η μέση γραμμή της αποστάσεως των ακτών μεταξύ των δύο κρατών.(Οι δύο αυτές συνθήκες αντιμετωπίζουν πλήρως το πρόβλημα των ‘’γκρίζων ζωνών’’ που ήγειρε η Τουρκία τα τελευταία χρόνια).
9. Συνθήκη Ειρήνης μεταξύ Ιταλίας και νικητών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου της 10-2-1947: Μεταξύ άλλων στην συνθήκη αυτή περιλαμβάνεται η παραχώρηση από την Ιταλία στην Ελλάδα της πλήρους κυριαρχίας των Δωδεκανήσων και η ενσωμάτωση αυτών στην Ελληνική Επικράτεια με όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις προηγούμενες διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις που είχε υπογράψει ή Ιταλία με τρίτες χώρες, συνεπώς και την Τουρκία. Η συνθήκη αυτή και η εγκυρότητα των επί μέρους ρυθμίσεων, ουδέποτε αμφισβητήθηκε από την Τουρκία, μέχρι τον Ιανουάριο του 1996, οπότε η Τουρκία με το προκατασκευασμένο επεισόδιο των Ιμίων και την ηλιθιότητα χειρισμών της Ελληνικής κυβέρνησης με τον τότε Υπουργό Εξωτερικών κ. Πάγκαλο, άφησε περιθώρια στην Τουρκία να δημιουργήσει συνθήκες συνολικής αμφισβήτησης του καθεστώτος των παγιωμένων νομίμων δικαιωμάτων της Ελλάδος σε όλα τα συναφή θέματα επί του Αιγαίου.
Β. Η πολιτική βήμα – βήμα αμφισβητήσεων, διεκδικήσεων της Τουρκίας.
Λίγο πριν το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου από την στρατιωτική χούντα των Αθηνών, η Τουρκία άρχισε με δηλώσεις διαφόρων αξιωματούχων να θέτει σε αμφισβήτηση το καθεστώς των νησιών του Αιγαίου ότι δήθεν δεν έχουν υφαλοκρηπίδα και συνεπώς έθεσε έμμεσα θέμα επαναθεώρησης των κυριαρχικών ορίων τόσο στον εναέριο χώρο, όσο και στον θαλάσσιο χώρο. Στην κορύφωση της κρίσης στην Κύπρο βρήκε την ευκαιρία όταν η υπό τον Κων/νο Καραμανλή κυβέρνηση Εθνικής ενότητας απέσυρε την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, να περάσει σε έμπρακτες ενέργειες της καλά προετοιμασμένης πολιτικής αμφισβητήσεων –διεκδικήσεων της την οποία ακολουθεί απαρέγκλιτα μέχρι σήμερα.
1.Η Τουρκία στις 6-10-1974, (μόλις η Ελλάδα απεχώρησε από το ΝΑΤΟ) εξέδωσε την 714 ΝΟΤΑΜ με την οποία προχώρησε στην επέκταση της στρατιωτικής ζώνης ευθύνης της στο Αιγαίο. Στην ουσία το διχοτομούσε μονομερώς, πραξικοπηματικά και παράνομα, κατά παράβαση των διεθνών συνθηκών. Έκτοτε οι Τούρκοι έπαψαν να υποβάλλουν σχέδια πτήσεων των πολεμικών τους αεροσκαφών όταν υπερίπτανται στο Αιγαίο και να μην αναγνωρίζουν τον εθνικό εναέριο χώρο μας που από το 1931 ήταν και παραμένει στα 10 ναυτικά μίλια.
2. Το 1980 η Ελλάδα επανεντάχτηκε στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, χωρίς πλέον να κατορθώσει να επανακτήσει τα δικαιώματα και το ρόλο που είχε εντός της συμμαχίας πριν την αποχώρηση μας. (Απώλεσε την στρατιωτική ευθύνη της Άμυνας του Αιγαίου). Κατά το διάστημα της απουσίας μας οι Τούρκοι είχαν εκμαιεύσει διάφορα επίσημα έγγραφα και δηλώσεις Διοικητών του ΝΑΤΟ, όπως του στρατηγού Rogers τα οποία έκτοτε η Τουρκία τα χρησιμοποιεί ως de facto επιβολή συγκυριαρχίας Τουρκίας και Ελλάδος στο Αιγαίο, ενώ μέχρι το 1974 (μέχρι την αποχώρηση μας από το ΝΑΤΟ) η ευθύνη Άμυνας του Αιγαίου ανήκε αποκλειστικά στην Ελλάδα!
3. Με επίσημες δηλώσεις του Ντεμιρέλ, όταν ήταν Πρόεδρος, η Τουρκία έθεσε για πρώτη φορά ζήτημα ‘’γκρίζων ζωνών’’. Δηλαδή ότι υπάρχουν 132 ακατοίκητες νησίδες και βραχονησίδες εντός του Αιγαίου, οι οποίες δεν απεικονίζονται στους χάρτες και τα παραρτήματα των διεθνών συνθηκών (Λωζάνης κλπ) επί των οποίων η Τουρκία ως διάδοχος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έχει απαιτήσεις και δικαιώματα κυριαρχίας, προσποιούμενη ως να μην υπάρχουν οι δύο συνθήκες που είχε υπογράψει με την Ιταλία όπως προανέφερα . Μετά τα γεγονότα των Ιμίων οι Τούρκοι ανέβασαν τον αριθμό αυτών των νησίδων και βραχονησίδων σε 1000 και πρόσφατα σε 3000!
4. Με την διεθνή σύμβαση του δικαίου της θάλασσας την δεκαετία του 1990, την οποία προσυπέγραψαν όλα τα κράτη πλην ΗΠΑ και Τουρκίας, θεσπίστηκε το δικαίωμα κάθε χώρας να επεκτείνει τα χωρικά του ύδατα σε 12 ναυτικά μίλια από τις ακτές. Η Τουρκία καίτοι δεν υπέγραψε την Συνθήκη, την εκμεταλλεύτηκε και επέκτεινε στον Εύξεινο Πόντο και στα νότια παράλια της στην Μεσόγειο τα χωρικά της ύδατα σε 12 μίλια! Ταυτόχρονα επειδή φοβήθηκε μήπως και η Ελλάδα επεκτείνει νόμιμα τα χωρικά της ύδατα στο Αιγαίο στα 12 μίλια, πήρε απόφαση η Τουρκική Εθνοσυνέλευση με την οποία η επέκταση των Ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια ισοδυναμεί με αιτία πολέμου! Η Ελλάδα από καιρού εις καιρόν επιβεβαιώνει το νόμιμο δικαίωμα της να επεκτείνει στα 12 μίν οποία, λια τα χωρικά της ύδατα όποτε το θελήσει, χωρίς να το ασκήσει ποτέ μέχρι σήμερα! Στάση σαφώς αναβλητική, έως υποχωρητική.
Γ. Η Ελληνική υποχωρητικότητα ενισχύει την Τουρκική πολιτική αποδυνάμωσης των συνθηκών κατοχύρωσης των Εθνικών δικαίων μας.
1. Το 1992 αποφασίστηκε ο σταδιακός επανασχεδιασμός της στρατιωτικής δομής του ΝΑΤΟ ο οποίος με επί μέρους αποφάσεις συγκεκριμενοποιήθηκε το 2002 επί Σημίτη και με υπουργό Αμύνης τον κ. Γιάννο Παπαντωνίου. Με την νέα δομή, καταργήθηκε το στρατηγείο του ΝΑΤΟ που είχε Έλληνα Διοικητή στην Λάρισα. Το στρατηγείο της Σμύρνης παρέμεινε, αλλά με επικεφαλής Διοικητή Αμερικανό και Τούρκο Επιτελάρχη. Με αυτή την δομή του ΝΑΤΟ την οποία η Ελλάδα αποδέχτηκε χωρίς σθεναρή διαπραγμάτευση, επιβλήθηκε στρατιωτική συγκυριαρχία στο Αιγαίο Ελλήνων και Τούρκων με αμερικανική επιτήρηση!
2. Με την συμφωνία της Μαδρίτης το 1997, η Ελλάδα με την υπογραφή του κ. Σημίτη αναγνώρισε ότι η Τουρκία έχει στο Αιγαίο ζωτικά συμφέροντα, χωρίς κανένα αντάλλαγμα και χωρίς αυτά να αποσαφηνιστούν! Ήταν το μεγαλύτερο διπλωματικό αυτογκόλ της Ελλάδος. Με αυτή την συμφωνία η Τουρκία πέτυχε με την υπογραφή της Ελλάδος την προώθηση της αμφισβήτησης σχεδόν όλων των παραπάνω διεθνών συνθηκών που κατοχύρωναν τα πάγια Εθνικά μας συμφέροντα! Ο αείμνηστος Ανασ. Πεπονής, εξέχον στέλεχος του ΠΑΣΟΚ με απαράμιλλο πολιτικό και πατριωτικό ήθος, επέκρινε σκληρά με δηλώσεις και άρθρα του, την στάση αυτή του Σημίτη μέχρι το τέλος της ζωής του, ως απαρχή δεινών για την Ελλάδα και κυρίως για την εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου μας. Σήμερα τραγικά επιβεβαιώνεται!
3. Το 2004 άρχισαν επίσημα οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας στην ΕΕ., χωρίς η Ελλάδα να προβάλλει ενστάσεις για την τήρηση εκ μέρους της Τουρκίας των όρων και προϋποθέσεων που προβλέπει το κοινοτικό δίκαιο και να απαιτήσει την εφαρμογή των. (π.χ τήρηση των αποφάσεων του ΟΗΕ και συμμόρφωση προς τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, αποχώρησης των στρατευμάτων κατοχής από Κύπρο κλπ).
4. Στην διεθνή διάσκεψη του Μόντρεαλ το 2005 για την διευθέτηση των θεμάτων επί των δικαιωμάτων έρευνας και διάσωσης των παραθαλάσσιων χωρών στα θαλάσσια και αεροπορικά ατυχήματα ανεξήγητα (;) η Ελλάδα δεν παραβρέθηκε! Η Τουρκία παρέστη και πέτυχε να της ανατεθεί το δικαίωμα έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο ακόμη και σε τμήματα της Ελληνικής Επικράτειας! Η εκ των υστέρων διαμαρτυρία του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών μάλλον περιέπλεξε τα πράγματα. Έδωσε την δυνατότητα στους Ιταλούς που είχαν παραστεί να αποκτήσουν αντί της Ελλάδος θαλάσσια δικαιώματα έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο! Αμέσως μετά την απόκτηση αυτών των δικαιωμάτων στο Αιγαίο, η Τουρκία ανέβασε τον αριθμό των βραχονησίδων (γκρίζες ζώνες) σε τρείς χιλιάδες, επί των οποίων εγείρει συνεχώς διεκδικήσεις και χρησιμοποιεί ως πολιορκητικό κριό αμφισβήτησης και κατάργηση των διεθνών συνθηκών με τελικό στόχο την επέκταση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της το Αιγαίο εις βάρος της Ελλάδος! Δυστυχώς μέχρι στιγμής, πετυχαίνει, βήμα-βήμα όλους τους ενδιάμεσους στόχους της. Αντίστοιχα η Ελλάδα, ανίκανη να χαράξει μια σταθερή πολιτική απέναντι στην επεκτατική πολιτική της Τουρκίας και υποχωρώντας συνεχώς με ηττοπάθεια και με την αδιέξοδη προοπτική «εξημέρωσης του θηρίου», χωρίς καμία κόκκινη γραμμή, καταγράφει μια μετά την άλλη αποτυχίες σε διπλωματικό επίπεδο με βαρύτατο μελλοντικό τίμημα για την χώρα όταν τα πράγματα φθάσουν αναγκαστικά στο απροχώρητο! Τα προμηνύματα (παλαιά και πρόσφατα στην Ελλάδα και στην Κύπρο) είναι πολλά και οι αυταπάτες περί αλληλεγγύης συμμάχων ή εταίρων τραγικά διαψεύδονται. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι μόνοι μας και ενωμένοι θα διασφαλίσουμε την ύπαρξη μας και τα Εθνικά μας δίκαια. Δεν είναι εύκολες οι ‘’ξένες χείρες’’ εάν η δική μας ‘’χρεία τις κουρταλεί’’ κατά τον Εθνικό μας ποιητή Διον. Σολωμό. Αυτό δυστυχώς, συνεχώς το ξεχνούν όλοι οι Έλληνες πολιτικοί που διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται τα Εθνικά μας θέματα. Έως πότε;
αφήστε ένα σχόλιο