Share the post "ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΟΝΕΑ ΓΙΑ ΑΠΡΕΠΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ ΤΗΣ ΕΑ ΝΙΚΑΙΑΣ"
Αξιότιμοι κύριοι Ονομάζομαι Ιωάννης Ψυχίτσας και είμαι πατέρας ενός παιδιού 14 ετών που αγωνίζεται στην ομάδα της ΓΛΥΦΑΔΑΣ Ε.Σ. στην κατηγορία του ΠΑΙΔΙΚΟΥ, αλλά η κύρια η ιδιότητά μου είναι φίλαθλος του μπάσκετ.
Παίρνω την αφορμή να σας αποστείλω το παρόν μήνυμα, δυστυχώς για έναν αρνητικό λόγο για το άθλημα του μπάσκετ, με το οποίο όλοι ασχολούμαστε (δεν λέω αγαπάμε, διότι εκ των πράξεων κάποιων αποδεικνύεται ακριβώς το αντίθετο). Την Κυριακή 8/12/2019 ήταν προγραμματισμένος ο αγώνας της Β’ κατηγορίας ΠΑΙΔΩΝ μεταξύ των ομάδων Ε.Α.ΝΙΚΑΙΑΣ – ΓΛΥΦΑΔΑΣ Ε.Σ. στις 14.30 στο 1ο ΚΓ Δήμου Νίκαιας, αγώνας σχετικά κρίσιμος για το μέλλον των 2 ομάδων στην κατηγορία, αλλά όχι τόσο κρίσιμος , κατά τη γνώμη μου, για το μέλλον του μπάσκετ στο μυαλό κάποιων συμμετεχόντων…. Κυριακή μεσημέρι φύγαμε από την Γλυφάδα περίπου 15 γονείς και φίλοι των παιδιών για έναν προορισμό όχι τόσο κοντινό σε εμάς, προκειμένου να δούμε τα παιδιά μας να παίζουν το άθλημα που αγαπούν και να μην είναι σε κάποιο καφέ και να παίζουν αμίλητοι με το κινητό τους. Φτάσαμε σε ένα ήρεμο γήπεδο με λίγο κόσμο, περίπου 15 άτομα ήταν και οι γονείς – φίλοι της ομάδας της Νίκαιας και μάλιστα καθίσαμε όλοι μαζί δίπλα-δίπλα.
Όλα κυλούσαν μια χαρά σε έναν ενδιαφέροντα αγώνα με μεγάλο σκορ για την κατηγορία που μιλάμε. Το ημίχρονο τελείωσε 39-39 , χωρίς φωνές και παράπονα. Ξεκινώντας το 2ο ημίχρονο η ομάδα της Γλυφάδας άρχισε να ξεφεύγει στο σκορ και μαζί άρχισε να «ξεφεύγει» και ο προπονητής της Νίκαιας όσον αφορά τη συμπεριφορά του προς τους διαιτητές. Σε αυτό το σημείο να σημειώσω ότι οι 2 διαιτητές ήταν απόλυτα αποδεκτοί και θα χαρακτήριζα τη διαιτησία άνω του μέσου όρου για τα παιχνίδια της κατηγορίας. Λάθη γίνονταν και προς τις 2 ομάδες , αλλά πάντα μέσα σε αποδεκτά πλαίσια. Σίγουρα δεν ήταν η διαιτησία αυτή που καθόριζε το αποτέλεσμα.
Να σημειώσω ότι η ομάδα της Νίκαιας είχε 8 παίκτες συνολικά και αν δείτε το φύλλο αγώνα η ομάδα της Γλυφάδας (με 11 παίκτες) είχε πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα με τα φάουλ. Φτάσαμε περίπου 5’ και 30’’ πριν τη λήξη του αγώνα με το σκορ 55-66 όπου ο προπονητής της Νίκαιας σε έξαλλη κατάσταση και παρά την προηγούμενη συμπεριφορά του χωρίς καμία τεχνική ποινή έως τότε, καθώς τον περισσότερο χρόνο αντί στον πάγκο του τον περνούσε στο κέντρο του γηπέδου με φωνές…, όρμησε στον ένα διαιτητή κόλλησε το πρόσωπό του στο δικό του και ούρλιαζε «ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΩΣ ΧΤΥΠΗΣΕ Ο ΠΑΙΚΤΗΣ ΜΟΥ ΡΕ, ΠΕΣ ΜΟΥ». Μετά από αυτό ο διαιτητής τον απέβαλε. Όμως δεν βγήκε από το γήπεδο, όπως ορίζει ο κανονισμός, απλώς έφυγε από τον πάγκο και πήγε από την άλλη μεριά του γηπέδου!
Από το σημείο αυτό και μετά όλη η ομάδα της Νίκαιας, όπως ήταν αναμενόμενο, τηρούσαν τους κανόνες του ΕΥ ΑΓΩΝΙΖΕΣΘΑΙ: Παιδιά 14-15 ετών έβριζαν οικογένειες, μανάδες διαιτητών και των αντιπάλων. Σε κάθε φάση διαμαρτύρονταν επιθετικά, κλωτσούσαν μπάλες στην οροφή. Λογική αντίδραση θα πει κάποιος, αφού παραδειγματίστηκαν από τον προπονητή- παιδαγωγό τους. Στο χορό φυσικά μπήκαν και οι φίλαθλοι (αστεία λέξη)- οπαδοί – τραμπούκοι –γονείς! οι οποίοι έβριζαν με ότι βρισιά υπάρχει. Και το αποκορύφωμα βγαίνει η μπάλα άουτ υπέρ της Γλυφάδας ξεκάθαρα. Προφανώς κάποιος «κύριος» επειδή είδε τον διαιτητή ιδρωμένο, θέλησε να τον δροσίσει…γι’ αυτό εκσφενδόνισε ένα μπουκάλι νερό εναντίον του, που ευτυχώς πέρασε ελάχιστα εκατοστά από το πρόσωπό του!!!. Φυσικά ο αγώνας έπρεπε να διακοπεί, αλλά και οι διαιτητές μικρά παιδιά είναι, προφανώς σκέφτηκαν «για 12 € να πάω στο νοσοκομείο» και έδωσαν εντολή να εκκενωθεί το γήπεδο από όλους!
Φτάσαμε στο σημείο δηλαδή όλοι εμείς που ήρθαμε από μακριά και δεν είχαμε βγάλει κουβέντα, να βγούμε έξω από το γήπεδο και ο «κύριος» παιδαγωγός παρέμεινε σε αυτό. Έξω από το γήπεδο από ένα παραθυράκι βλέπαμε το σκορ, το οποίο χωρίς να έχει καμία σημασία πλέον για εμένα, διαμορφώθηκε σε 73-69, δηλαδή επιμέρους σκορ 18-3!. Άρα ο σκοπός επιτεύχθηκε. Ο τραμπουκισμός κέρδισε. Δεν έχασε όμως η ομάδα της Γλυφάδας, έχασε το μπάσκετ. Όσο βρισκόμουν έξω από το γήπεδο και έβλεπα το σκορ από το παραθυράκι και άκουγα τους αλαλαγμούς και τις βρισιές των παιδιών της Νίκαιας, απέναντι στα παιδιά της Γλυφάδας, που τα είχαν χαμένα και δεν προέβαλαν καμία αντίσταση, διότι δεν έχουν μάθει να το κάνουν σε αυτές τις συνθήκες, ντράπηκα τον εαυτό μου. Ντράπηκα και αναρωτήθηκα «τι δουλειά έχω εγώ και η οικογένειά μου να συμμετέχουμε σε αυτές τις καταστάσεις με πρωταγωνιστές τέτοιους ανθρώπους ;».
Ίσως πει κάποιος ότι στέλνω αυτή τη διαμαρτυρία, επειδή η ομάδα του παιδιού μου, έχασε. Σας μιλώ ειλικρινά, δεν με ενδιαφέρει καθόλου, τα ίδια θα έστελνα αν κέρδιζε η Γλυφάδα. Εξάλλου είμαι σε μεγάλο δίλημμα αν το παιδί μου καθώς και άλλα παιδιά, που θέλω να πιστεύω ότι είναι η πλειοψηφία, θα πρέπει να συνεχίσουν να μετέχουν σε αυτή την κατάσταση με πραγματικά μεγάλες θυσίες και στην προσωπική τους ζωή, αλλά και στην πρόοδο τους στο σχολείο. Αξίζει να ξενυχτούν Τρίτη βράδυ για τους αγώνες και άλλες μέρες για προπονήσεις και το πρωί στο σχολείο οι καθηγητές να μας λένε ότι νύσταζαν;
αφήστε ένα σχόλιο